ਜਵਾਲਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇਕ ਕਰਕੇ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬਟਾਲੇ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸੱਦ ਭੇਜਿਆ। ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਕੋਈ ਤਿੰਨ ਕੁ ਸੌ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਰਾਜਾ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਸ਼ਾਲਾਮਾਰ ਬਾਗ ਵਿਚ ਆਣ ਉਤਰਿਆ। ਸ: ਜਵਾਲਾ ਸਿੰਘ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਥੇ ਪੁਜ ਚੁਕਿਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਰਾਜ ਦੂਤ ਕਲਾਰਕ ਦੀ ਰਜ਼ਾਮੰਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਉਸਦੇ ਪਿਛੋਂ ਖਾਲਸਾ ਫੌਜ ਦੀ ਛਾਉਣੀ ਵਿਚ ਸ: ਜਵਾਲਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭੇਜ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਲਈ ਗਈ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਇਕੋ ਦਿਨ ਵਿਚ ਹੋ ਗਿਆ; ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਉਹ ਜਨਰਲ ਐਵੀਟੇਬਲ ਦੇ ਘਰ ਜੋ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕਿਲਾ ਸੀ, ਆਣ ਉਤਰਿਆ। ਏਥੇ ਫੌਜ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੰਚ ਤੇ ਸਰਦਾਰ, ਜਨਰਲ ਵੰਤੂਰਾਂ ਤੇ ਰਾਜਾ ਸੁਚੇਤ ਸਿੰਘ ਸਮੇਤ ਉਸਨੂੰ ਆਣ ਮਿਲੇ। ਇਥੇ ਹੀ ਸ੍ਰਦਾਰਾਂ ਨੇ ਨਜ਼ਰਾਨੇ ਦਿਤੇ ਤੇ ਇਕ ਸੌ ਇਕ ਤੋਪਾਂ ਦੀ ਸਲਾਮੀ ਦੇ ਕੇ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੋਣ ਦਾ ਏਲਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਪਰ ਇਥੇ ਹੀ ਗਲ ਨਹੀਂ ਮੁਕੀ। ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਵਾਲਾ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਦਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਤਖਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਵਜ਼ੀਰ ਬਣਾਵੇਗਾ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਡੋਗਰੇ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਵੇਸਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਰਾਜਾ ਹੀਰਾ ਸਿੰਘ ਘੜੀ ਘੜੀ ਦੀ ਖਬਰ ਜੰਮੂ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਰਾਜਾ ਧਿਆਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭੇਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਰਾਜਾ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸ: ਜਵਾਲਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸੁਨੇਹੇ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਜਾ ਧਿਆਨ
-੧੫੧-
