ਮਿੱਠੇ ਅੰਬ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਉਹ। ਅੰਬਾਂ ਦਾ ਗੁੱਦਾ ਪਾ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫਰਿੱਜ ਵਿੱਚ ਆਈਸ-ਕਰੀਮ ਵੀ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।
ਫੇਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਅਲਕਾ ਬਰਤਨ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ, ਬੱਚੇ ਟੀ. ਵੀ. ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ, ਸੁਦੀਪ ਤੇ ਰੇਸ਼ਮਾ ਛੱਤ ਉੱਤੇ ਜਾ ਬੈਠੇ। ਏਧਰ-ਓਧਰ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਸੁਦੀਪ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਢੂ ਤਰਸੇਮ ਲਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਛੇੜੀ ਤਾਂ ਰੇਸ਼ਮਾ ਟਾਲ ਗਈ। ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, "ਅੱਛਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਵੀ ਲਿਖਿਓ। ਬਸ ਇਹੀ ਇੱਕ ਸੁਣਾਵਾਂਗੀ, ਫੇਰ ਹੋਰ ਨਹੀਂ।"
"ਕਿਉਂ ਹੋਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ? ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਜਾਹ।"
"ਤੁਸੀਂ ਕਿਹੜਾ ਸਾਰੀਆਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਅਦਾ ਕਰੋ, ਲਿਖੋਗੇ ਇਹ ਸਭ ਕਹਾਣੀਆਂ?"
"ਹਾਂ ਜ਼ਰੂਰ, ਮੇਰੀ ਸਾਲ਼ੀ ਸਾਹਿਬਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਪਲਾਟ ਦੇ ਕੇ ਜਾਵੇ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਨਹੀਂ ਲਿਖਾਂਗਾ। ਬਈ, ਤੂੰ ਸੁਣਾ ਹੁਣ ਇਹ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ।"
"ਦੋ ਦੋਸਤ ਨੇ, ਇਕ ਸ਼ਾਦੀ-ਸ਼ੁਦਾ ਤੇ ਦੂਜਾ ਕੰਵਾਰਾ। ਦੋਸਤੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪੱਕੀ ਐ। ਸ਼ਾਦੀ-ਸ਼ੁਦਾ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਟੀ. ਬੀ. ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਬੀਮਾਰੀ ਹੈਗੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਚੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਆਪਣਾ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੋਣੀ ਐ ਕਿ ਉਹ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ, ਪਰ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੀਮਾਰੀ ਹੋਰ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਏਸੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੀਮਾਰ ਰਹਿਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਉਹਦਾ ਦੋਸਤ ਘਰ ਆਉਂਦਾ-ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੋਸਤ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਉਸ ਔਰਤ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਅਧੀਨ ਇਹ ਸਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੋ ਬੱਚੇ ਹੋਰ ਜੰਮਦੀ ਹੈ।"
“ਉਹ ਬੱਚੇ।
"ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਉਸ ਦੋਸਤ ਦੇ ਨੇ। ਉਹਦਾ ਹਸਬੈਂਡ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇਸ ਕਾਬਿਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਹਸਬੈਂਡ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਮਰੀਜ਼ ਹੈ, ਸਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਉਹਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦਾ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ। ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਖਰਚ ਤੇ ਬੀਮਾਰੀ ਉੱਤੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਪੈਸੇ, ਸਭ ਉਹ ਦੋਸਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਖ਼ੀਰ ਉਸ ਔਰਤ ਦਾ ਪਤੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।"
"ਫੇਰ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ? ਹੁਣ ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਕਹਾਣੀ ਬਣੇਗੀ।" ਸੁਦੀਪ ਨੇ ਕਿਹਾ।
"ਉਹ ਔਰਤ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਵੇ। ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਓਹਦੇ ਹੀ ਨੇ। ਤੇ ਨਾਲੇ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਮੁੱਲ ਵੀ ਅਦਾ ਹੋ ਜਾਏਗਾ।"
"ਵੈਸੇ ਰੇਸ਼ਮਾ, ਉਸ ਦੋਸਤ ਦਾ ਜਵਾਬ, ਜੋ ਤੂੰ ਹੁਣ ਦੱਸੇਂਗੀ, ਉਹ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦੱਸ ਕਿ ਤੇਰੇ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਕੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?"
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਉਹਨੂੰ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।"
50
ਰਾਮ ਸਰੂਪ ਅਣਖੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
