ਪੰਨਾ:ਰਾਮ ਸਰੂਪ ਅਣਖੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਭਾਗ -1.pdf/70

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ

ਉਹਦਾ ਜੀਅ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਪੀਵੇ। ਪਰ ਸੋਚਿਆ, ਪਹਿਲਾਂ ਨਹਾ ਲਵਾਂ। ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ। ਤੜਕੇ ਨਹਾ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਠੀਕ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਹਾਉਣ ਦਾ ਮੂਡ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ। ਉਹਨੇ ਤੌਲੀਆ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਗ਼ੁਸਲਖ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਹਦਾ ਮੁੰਡਾ ਰਾਹੁਲ ਅਜੇ ਤੱਕ ਵੀ ਖੇਸ ਲਈ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਸੀਲਿੰਗ-ਫ਼ੈਨ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਜੀਬ ਆਦਤ ਸੀ, ਰਾਹੁਲ ਦੀ। ਪੱਖਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਉੱਠੇਗਾ। ਪੱਖੇ ਦੀ ਹਵਾ ਉਹਦੇ ਲਈ ਨੀਂਦ ਦੀ ਗੋਲ਼ੀ ਸੀ। ਉਠਾ ਕੇ ਚਾਹ ਪਿਆ ਦਿਓ ਤਾਂ ਠੀਕ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਸ ਲੇਟਿਆ ਰਹੇਗਾ।

ਉਹ ਨਹਾ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਤੇ ਮੇਜ਼ ਉੱਤੋਂ ਘੜੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉਹਨੂੰ ਚਾਬੀ ਦੇਣ ਲੱਗਿਆ। ਛੁੱਟੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਫ਼ੌਰਨ ਬਾਅਦ ਉਹ ਘੜੀ ਨੂੰ ਚਾਬੀ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਠੀਕ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਚਾਬੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਘੜੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਚਾਬੀ ਦਿੰਦਿਆਂ ਉਹਨੂੰ ਅਲਕਤ ਆਈ, ਘੜੀ ਦਾ ਫ਼ੀਤਾ ਬਹੁਤ ਗੰਦਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਚਾਹਿਆ, ਫ਼ੀਤੇ ਨੂੰ ਧੋ ਲਵੇ। ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਹੀ ਇਹ ਫ਼ੀਤਾ ਧੋਤਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਕੰਮ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਬਦੋਬਦੀ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ। ਉਹ ਸੋਚਦਾ, 'ਘਰ' ਹੋਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਟਾਂ ਗਾਰੇ ਦਾ ਮਕਾਨ ਹੀ ਤਾਂ ‘ਘਰ’ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਹਦੇ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ ਕੋਈ ਔਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ 'ਘਰ' ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਕੁਝ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਸੁਰਤ ਝੁੰਜਲਾ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ।

ਉਹਨੇ ਪੱਖਾ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਸਟੋਵ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਕੇ ਚਾਹ ਧਰ ਦਿੱਤੀ। ਪੱਖਾ ਬੰਦ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਰਾਹੁਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੋਂ ਖੇਸ ਲਾਹਿਆ ਤੇ ਚੂੰ-ਚੂੰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ। 'ਪਿਆ ਰਹਿ ਓਏ, ਚਾਹ ਹੁੰਦੀ ਐ।' ਉਹਨੇ ਰਾਹੁਲ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਜਿਹਾ ਝਿੜਕਿਆ। ਰਾਹੁਲ ਬੈਠਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੁੱਕਾ ਜਿਹਾ ਰੋ ਕੇ ਚਾਹ ਮੰਗਣ ਲੱਗਿਆ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਚੁੱਪ ਹੋਇਆ ਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਕਹਿੰਦਾ, 'ਆਂ... ਪੱਖਾ ਚਲਾ ਦਿਓ।'

'ਚਾਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋਊ ਓਏ? ਪੱਖੇ ਦੀ ਹਵਾ ਨਾਲ ਜੇ ਸਟੋਵ ਬੁਝ ਗਿਆ। ਪਿਆ ਰਹਿ ਬਿੰਦ।'

70

ਰਾਮ ਸਰੂਪ ਅਣਖੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ