ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਵੱਡਿਆ ਦਾ ਇਹ ਹਾਲ ਦੇਖਕੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੁਆਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਮੁੱਕ ਗਿਆ।
ਪੰਦਰਾਂ-ਵੀਹ ਦਿਨ ਘਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਸਿਵਿਆਂ ਵਰਗਾ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਤੇ ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਕਿਰਪਾਲ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸੋਲਜ਼ਰ ਬੋਰਡ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਥਣ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਵੇਗਾ
ਆਥਣ ਡੂੰਘੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ ਆਇਆ ਹੀ ਨਾ। ਮੰਡੀ ਤੋਂ ਆਖ਼ਰੀ ਬੱਸ ਦੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਕਦੋਂ ਦੀਆਂ ਆ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ। ਰੋਟੀ ਸਭ ਨੇ ਖਾ ਲਈ। ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੌਰ ਉਹਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।
ਅਗਲਾ ਦਿਨ ਵੀ ਬੀਤ ਗਿਆ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਹ ਡੂੰਘੀ ਆਥਣ ਤੱਕ ਉਹਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਤੇ ਫੇਰ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕੀਤੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ। ਪੰਜ ਦਿਨ, ਦਸ ਦਿਨ, ਵੀਹ ਦਿਨ, ਮਹੀਨਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ। ਉਹ ਕਿਧਰੋਂ ਨਹੀਂ ਮੁੜਿਆ।
'ਖ਼ਬਰੈ, ਦਿਲ 'ਚ ਕੀ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲ ਗਿਐ ਘਰੋਂ?' ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।*
ਕਿੱਧਰ ਜਾਵਾਂ?
115
