ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
'ਨਹੀਂ।' ਉਹ ਫੇਰ ਚੀਕੀ।
'ਤੇਰਾ ਕੁਛ ਨੀ ਵਿਗੜਿਆ, ਆਸ਼ੂ।'
'ਮੇਰਾ ਰਹਿਆ ਈ ਕੱਖ ਨੀ। ਤੂੰ ਓਦੋਂ ਕਿੱਥੇ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਤੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਏ ਸੀ ਮੈਂ। ਤੂੰ ਓਦੋਂ ਕਿੱਥੇ ਸੀ? ਓਦੋਂ ਮੇਰੀ ਖਾਤਰ ਉਹ ਮਨਹੂਸ ਸੀ, ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਖਾਤਰ ਤੂੰ ਮਨਹੂਸ ਐਂ। ਤੂੰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਆਦਮੀ ਐਂ।
'ਆਸ਼ੂ, ਓਦੋਂ ਮੇਰੇ 'ਚ ਹਿੰਮਤ ਨ੍ਹੀਂ ਸੀ। ਤੇਰੀ ਸਿਰੇ ਲੱਗੀ ਖੇਡ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਵਿਗਾੜ ਸਕਦਾ?'
'ਤੇਰੀ ਹੁਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਵੀ ਕੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ? ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਹਿੰਮਤ ਨ੍ਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।'
ਸ਼ੇਖਰ ਬੇਹੱਦ ਹੱਤਕ ਮੰਨ ਗਿਆ। ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉੱਥੋਂ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਆਸ਼ਾ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਠੰਢੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਪੀਤਾ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿਤ ਹੋ ਕੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ-'ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਨੌਕਰੀ ਕਰੂੰਗੀ। ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਵਾਵਾਂ ਤਾਂ ਵੀ ਕੀ ਐ? ਪਰ ਜੇ ਕਰਵਾਇਆ ਵੀ ਤਾਂ ਐਹੋ-ਜ੍ਹੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ੇਖਰ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ।'
ਨਹੀਂ
95
