ਤੇ ਫੇਰ ਪੱਗਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਕਤਲਾਂ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ।
ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਪੱਗਾਂ ਵਾਲੇ ਵੀ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਨੰਗੇ ਸਿਰਾਂ ਵਾਲੇ ਵੀ। ਜੋ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਜਾਵੇ। ਦਹਿਸ਼ਤ ਦਾ ਗਰਦੋ ਗਵਾਰ। ਸਾਜਿਸ਼ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਕਿ ਦਹਿਸ਼ਤਜ਼ਦਾ ਹੋ ਕੇ ਇੱਕ ਫ਼ਿਰਕਾ ਪੰਜਾਬ ਛੱਡ ਜਾਵੇ।
ਸਕੂਟਰ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਮੌਤ ਦੀ ਸੂਚਕ। ਸਕੂਟਰ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਵੇ, ਬੰਦਾ ਖ਼ਤਮ। ਸਕੂਟਰ ਸਵਾਰ ਪੱਗ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨੰਗੇ ਸਿਰ ਵਾਲਾ, ਜੇਬ੍ਹ ਵਿਚ ਨੋਟਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਗਨੀਮਤ।
ਆਮ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਸਮਝ ਵਿਚ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਆਲੂ ਵੜੀਆਂ ਕਿਉਂ ਧਰੀਆਂ?
ਭੂਆ-ਭਤੀਜੀ ਕਿਉਂ ਲੜੀਆਂ?
ਇੱਕੋ ਜੜ੍ਹ ਵਿਚੋਂ ਉੱਗੇ ਦੋ ਰੁੱਖ।
ਜਿਵੇਂ ਦੋ ਜੌੜੇ ਬੱਚੇ।
ਪੱਗਾਂ ਤੇ ਨੰਗੇ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।
ਲੜਾਈ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦੀ?
ਸਾਜਿਸ਼ ਦਾ ਦੌਰ ਜੋਬਨ 'ਤੇ ਹੈ।
ਜੜ੍ਹ ਬੜੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ।
ਹੜਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਜ਼ੋਰ ਸ਼ੋਰ ਨਾਲ ਵਗ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਪਰ ਜੜ੍ਹ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਜੀਂਦਾ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਨਾ 'ਤੇ...
***
ਇੱਕ ਦਿਨ ਬੰਸੋ ਨੇ ਸਾਂਝੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚੋਂ ਡਬਲ ਇੱਟਾਂ ਪੁੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਫੇਰ ਦਬਕੇ ਵਿਚੋਂ ਲੱਭ ਕੇ ਫੱਟੀ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਹੈ। ਬਜ਼ਾਰੋਂ ਨਵੀਆਂ ਬਰਜੀਆਂ ਮੰਗਵਾ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਖਿੜਕੀ ਦੀ ਚੁਗਾਠ ਵਿਚ ਫੌਟੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿੱਟ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ।
ਭੂਆ-ਭਤੀਜੀ ਦਾ ਲੈਣ ਦੇਣ ਫੇਰ ਚੱਲ ਪਿਆ ਹੈ। ਭੂਆ ਥੋੜ੍ਹਾ ਝੁਕ ਕੇ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਤੀਜੀ ਮੂੰਹ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕ ਕੇ ਗੱਲ ਸੁਣਦੀ ਹੈ। ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਪਿਛਲਾ ਕੋਟਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ।
ਸਾਂਝੀ ਖਿੜਕੀ
101
