ਹਰੇ ਪਰਦੇ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ
ਸੁਨੀਤਾ, ਤੂੰ ਕਿਸ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਬਣੀ ਹੈ? ਕੀ ਵਿਗਾੜਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਤੇਰਾ? ਕੀ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਇਨਸਾਨੀ ਦਿਲ ਹੈ? ਤੂੰ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਵੀ ਖੋ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਸੁਨੀਤਾ।
ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਜੋ ਹਰਾ ਪਰਦਾ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਬੜਾ ਸੰਘਣਾ ਹੈ। ਬੜਾ ਹੀ ਗਫ਼। ਇਸ ਦੀ ਬਾਹਰਲੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨਹੀਂ ਦਿਸ ਰਹੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਬਾਹਰ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਪਰਦੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਿਸ ਰਹੀ ਹੈਂ। ਜਦ ਕਦੇ ਹਵਾ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਰਦਾ ਜ਼ਰਾ ਕੁ ਵੀ ਹਿੱਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਆ ਜਾਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗੀ। ਪਰ ਸੁਨੀਤਾ ਤੂੰ ਸੱਚ ਜਾਣ ਕਿ ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਵੇਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਗੁਨਾਹ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ। ਤੇਰੀ ਇੱਕ ਵੀ ਭੁੱਲ ਤੈਨੂੰ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਵਾਂਗਾ। ਭੁੱਲ ਤੇ ਗ਼ੁਨਾਹ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਸੁਨੀਤਾ। ਐਵੇਂ ਅਣਜਾਣੇ ਹੀ ਸਾਥੋਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਤੂੰ ਜੋ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਅਣਜਾਣੇ ਹੀ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਜੋ ਹਰਾ ਪਰਦਾ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤੇਰੇ ਲਈ ਹਰੀ ਝੰਡੀ ਦਾ ਸੂਚਕ ਹੈ। ਭੋਰਾ ਵੀ ਨਾ ਸੰਗ। ਭੋਰਾ ਵੀ ਨਾ ਘਬਰਾ। ਬੱਸ ਆ ਜਾ। ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੇਰਾ ਸਤੀਸ਼ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੜਪ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਐਤਵਾਰ ਹੈ, ਨਾ ਮੈਂ ਨਹਾਤਾਂ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਹੈ। ਸਵੇਰੇ ਇਕ ਕੱਪ ਚਾਹ ਦਾ ਪੀਤਾ ਸੀ। ਦੁਪਹਿਰੇ ਜਿਹੇ ਗਲਾਸ ਪਾਣੀਦਾ ਪੀ ਲਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਪਿਛਲਾ ਪਹਿਰ ਹੈ, ਚਾਰ ਵੱਜਣ ਵਾਲੇ ਹਨ, ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਚਾਹ ਦਾ ਇਕ ਕੱਪ ਪੀਵਾਂ। ਪਰ ਉੱਠਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ। ਕੌਣ ਭਰੇ ਸਟੋਵ ਵਿਚ ਹਵਾ, ਕੌਣ ਧੋਵੇ ਟੋਪੀਆਂ। ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਰੱਖੀ ਦੁੱਧ ਦੀ ਗੜਵੀ ਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਬਿੱਲੀ ਡੋਲ੍ਹ ਗਈ ਹੈ। ਦਿਲ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕੋਈ ਆਵੇ। ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚਾਹ ਹੀ ਬਣਾ ਕੇ ਪਿਆ ਜਾਵੇ। ਸੁਨੀਤਾ, ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ, ਕਦੇ ਕਦੇ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢਣਾਂ ਤੋਂ ਚੋਰੀਓ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕਦਮ ਹੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਅੰਦਰਲਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦੀ ਸੈਂ। ਤੇ ਪਤੈ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ? ਸੁਨੀਤਾ, ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਹ ਬਣਾ, ਦੁੱਧ ਔਹ ਪਿਐ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ। ਤੇ ਮਿੰਟਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਪਿਆਲੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।
ਉਹ ਵੀ ਦਿਨ ਸਨ, ਜਦ ਆਪਾਂ ਮੇਰੇ ਏਸੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਂ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ। ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਤੂੰ ਡਰਦੀ ਤਾਂ
48
ਰਾਮ ਸਰੂਪ ਅਣਖੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
