ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਅਝਕੇ, ਝਿਜਕੇ,
ਉੱਪਰ ਹੇਠ ਤਕਾਵੇ,
ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਕੇ
ਠਹਿਰੇ, ਨੈਣ ਮਿਟਾਵੇ ।
ਸੋਚ ਵਿਚ ਡੁਬ ਜਾਵੇ ਸਾਰੀ,
ਤ੍ਰਬ੍ਹਕ ਅੱਖੀਆਂ ਖੁਹਲੇ,
ਸੁਹਣੇ ਨੈਣ ਕਟੋਰੀਆਂ ਵਰਗ੍ਯੋਂ
ਨੀਰ ਛਮਾਂ ਛਂਮ ਡੁਹਲੇ।
ਭਰੇ ਹਾਹੁਕਾ ਕਹੇ "ਹਾਇ ! ਹੈ ਕਾਹਨੂੰ
ਏ ਕੁਛ ਬਣਿਆ ?
ਕੀ ਹੈ, ਤੇ ਏ ਕਿਉਂ ਹੈ ਸਾਰਾ
ਪੇਟਾ ਤਾਣਾ ਤਣਿਆਂ ?
" 'ਮੈਂ ਜੀਂਦੀ', ਮੈਂ ਜਾਣਾ 'ਜੀਂਦੀ',
'ਹਾਂ ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਜਾਣਾਂ,
"ਪਰ ਏ 'ਜੀਵਨ' ਕੀ ਹੈ ਵਸਤੂ ?
ਕੀ ਹੈ ਇਸਦਾ ਮਾਣਾ ?
"ਮੈਂ ਵਰਗੇ ਲਖ ਹੋ ਹੋ ਮਰ ਗਏ
ਸਮਝੇ ਨਾ 'ਕਿਉਂ ਹੋਏ',-
" 'ਹੋਂਦ ਆਪਣੀ' ਲਖੀ ਨ 'ਕੀ ਹੈ',
ਬਿਨ ਸਮਝੇ 'ਹੋ ਮੋਏ' ।
"ਲੱਖਾਂ ਹੋਕੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਹਨ।
ਆਸ ਅੰਦੇਸਿਆਂ ਅੰਦਰ,
- ੪੫ -
