ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਨਿੱਜੀ: ਨੱਕ ਦਾ ਚੂਹਾ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਨਿੱਜੀਆਂ ਕਢਣ ਕੂੰ ਉਂਗਲ ਨਾਸ ਵਿਚ ਰਾਂਧੀ ਹੇਈ।
(ਹਰ ਵੇਲੇ ਚੂਹੇ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਉਂਗਲ ਨਾਸ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹਈ)
ਨਿੰਦਰ/ਨੀਂਦਰ: ਨੀਂਦ
ਏਹ ਕਿਹਾ ਝੋਰਾ ਲਗੈ, ਨਿੰਦਰ/ਨੀਂਦਰ ਨਹੀਂ ਪੂੰਦੀ।
(ਅਜਿਹੀ ਚਿੰਤਾ ਪਈ ਹੈ, ਨੀਂਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ)
ਨਿੱਧ/ਨਿਧਾਨ/ਨਿੱਧੀ: ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ
ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਾਨ, ਕੈਂਹ ਨਿਧ/ਨਿੱਧੀ ਦਾ ਦਰ ਖੁਲੇਸੀ।
(ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਖਜ਼ਾਨਾ, ਕਿਸੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਦੇ ਬੂਹੇ ਖੋਲ੍ਹੇਗਾ)
ਨਿਨਾਣ: ਨਣਦ
ਨਿਨਾਣ ਦੇ ਹੱਥ ਪੀਲੇ ਕਰ ਟੁਰੇਸਾਂ ਤੇ ਸੁਰਖੁਰੂ ਥੀਸਾਂ।
(ਨਣਦ ਦੇ ਹੱਥ ਪੀਲੇ ਕਰ ਤੋਰੂੰਗੀ ਤੇ ਸੁਰਖੁਰੂ ਹੋਵਾਂਗੀ)
ਨਿਨਾਵੇ: ਗੜੇ
ਰਾਤੀਂ ਨਿਨਾਵੇਂ ਪਏ ਹਿਨ ਤੇ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾ ਕੀ ਠੰਢ ਹੇ।
(ਰਾਤੀਂ ਗੜੇ ਪਏ ਨੇ, ਇਹ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਠੰਡ ਹੈ)
ਨਿੱਪਟ: ਥੋੜਾ/ਸਿਰੇ ਦਾ
ਮੋਟੀ ਥੀਂਦੀ ਆਧੀ ਹੇ, ਅਹਾਰ ਨਿੱਪਟ ਹੇ, ਨਿੱਪਟ ਖੇਖਣ।
(ਮੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਕਹੇ, ਖਾਂਦੀ ਥੋੜਾ ਹਾਂ। ਸਿਰੇ ਦਾ ਪਖੰਡ)
ਨਿਰਨੇ: ਖਾਲੀ ਪੇਟ
ਨਿਰਨੇ ਕਾਲਜੇ ਹੀ ਢੇਰ ਭਾਰ ਚਾਈ, ਧਰਣ ਪੈ ਗਈ ਹੋਸੀ।
(ਖਾਲੀ ਪੇਟ ਹੀ ਬਾਹਲਾ ਭਾਰ ਚੁਕਿਆਈ, ਧਰਣ ਪੈ ਗਈ ਹੋਊ)
ਨਿਵੇਂ: ਨਿਉਂ/ਝੁਕਕੇ-ਦੇਖੋ ਨਿਉਂ
ਨੀਂਗਰ: ਲਾੜਾ ਮੁੰਡਾ
ਲਗਨ ਦਾ ਵੇਲਾ ਥੀ ਗਿਐ, ਨੀਂਗਰ ਕੂੰ ਖਾਰੇ ਬੁਲਾਹੋ।
(ਸੰਜੋਗ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਵੇਦੀ ਕੋਲ ਬਿਠਾਓ)
ਨੀਨੀ: ਚੂਹੇ ਦੀ ਮੀਂਗਣ
ਏਡੇ ਚੂਹੇ ਵਦੇ ਹਿਨ, ਨੀਨੀਆਂ ਨਾਲ ਬਿਸਤਰਾਂ ਭਰਿਆ ਪਿਐ।
(ਐਨੇ ਚੁਹੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ, ਮੀਂਗਣਾਂ ਨਾਲ ਬਿਸਤਰਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ)
ਨੁਖਾਉਣਾ: ਨਵਜਨਮੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਲਾਉਣਾ
ਭਾਗਾਂ ਆਲਾ ਆਇਐ, ਸੱਡੋ ਡਾਡੀ ਕੂੰ, ਨੁਖਾਵੇ।
(ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਆਇਐ, ਸੱਦੋ ਦਾਦੀ ਨੂੰ, ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਲਾਵੇ)
ਨੁਗਦਾ: ਲੱਗ ਲਪੇਟ
ਦਵਾਈ ਕੁੱਟ ਘਿਧੀ ਹੇਈ, ਨੁਗਦਾ ਨਾ ਵੀਟੇਂ।
(ਦਵਾਈ ਕੁੱਟ ਲਈ ਹਈ, ਲੱਗ ਲਪੇਟ ਨਾ ਡੋਲ੍ਹੀਂ)
ਨੂਕਣ: ਨੱਕ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲਦੀ/ਗੁਣ-ਗੁਣੀ
ਛੇਹਰ ਸੂਹਣੀ ਤਾਂ ਹੇ, ਬੋਲਦੀ ਕਿਵੇਂ ਹੈ, ਨੁਕਣ ਲਗਦੀ ਹੇ।
(ਕੁੜੀ ਸੋਹਣੀ ਤਾਂ ਹੈ, ਬੋਲਦੀ ਕਿਦਾਂ ਹੈ, ਗੁਣਗੁਣੀ ਲਗਦੀ ਹੈ)
(135)
