ਪੰਨਾ:ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼.pdf/144

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'


ਪੜਛਾ: ਖਜੂਰ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਚਟਾਈ
ਪੜਛਿਆਂ ਤੇ ਪਾਈਆਂ ਵੜੀਆਂ ਸੂਕ ਵੈਸਨ।
(ਖਜੂਰੀ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਟਾਈਆਂ ਤੇ ਪਾਈਆਂ ਵੜੀਆਂ ਸੁੱਕ ਜਾਣਗੀਆਂ)
ਪੜਪੜ ਕਰਨਾ: ਰਿੱਕ ਸਿਟਣਾ/ਮੋਕ ਮਾਰਨਾ}
ਡਾਂਦ ਪੜਪੜ ਕਰੀਂਦਾ ਪਿਐ, ਨਾਹਲ ਨਾਲ ਕਾਹੜਾ ਡੇਵੂੰ।
(ਬਲਦ ਰਿੱਕ ਸਿੱਟ ਰਿਹੈ, ਨਾਹਲ ਨਾਲ ਕਾਹੜਾ ਦੇਈਏ)
ਪੜੋਪੀ: ਪੀਲ੍ਹਾਂ ਮਿਣਨ ਵਾਲੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਟੋਪੀ
ਉਡੂੰ ਸਾਂਝੀਆਂ ਪੀਲ੍ਹਾਂ ਤੂੜੀਦੇਂ ਤੇ ਪੜੋਪੀਆਂ ਥੀਂ ਵੰਡੀਦੇ ਹਨ।
(ਉਦੋਂ ਰਲ ਕੇ ਪੀਲ੍ਹਾਂ ਤੋੜਦੇ ਤੇ ਲਕੜ ਦੀ ਟੋਪੀ ਨਾਲ ਵੰਡ ਲੈਂਦੇ)
ਪਾ: ਸੇਰ ਦੀ ਚੁਥਾਈ
ਮੈਕੂੰ ਹਿੱਕ ਪਾ ਮਾਖੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਡਿਤੀ ਵੰਞ ਭਲਾ ਥੀਵੀ।
(ਮੈਨੂੰ ਚੁਥਾਈ ਸੇਰ ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਦੇਈ ਜਾਂ, ਭਲਾ ਹੋਵੀ)
ਪਾਂ/ਪੂੰ: ਪਾਕ/ਖੁੱਜਲੀ
ਫੋੜਾ ਫਿੱਸਿਐ, ਪੂੰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਫੈਲੀ ਤੇ ਪਾਂ ਪੈ ਗਈ।
(ਫੋੜਾ ਫਿਸ ਗਿਆ, ਪਾਕ ਨਿਕਲ ਕੇ ਫੈਲੀ ਤੇ ਖੁਜਲੀ ਉਠ ਖੜੀ)
ਪਾਉਲੀ/ਪਾਵਲੀ: ਜੁਲਾਹਾ
ਪਾਉਲੀਆਂ/ਪਾਵਲੀਆਂ ਦੀ ਛੇਰ ਕਿਡਾਹੂੰ ਕੱਢ ਘਿਨਾਏ।
(ਜੁਲਾਹਿਆਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਕਿਤੋਂ ਉਧਾਲ ਲਿਆਇਆ ਹੈ)
ਪਾਸੰਗ/ਪਾਸਕੂ ਕਾਣੋਂ ਜਿੰਨਾ ਭਾਰ
ਤ੍ਰੱਕੜੀ ਵਿੱਚ ਕਾਣ ਹੋ, ਪਾਸੰਗ/ਪਾਸਕੂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੂੰ ਪਾ।
(ਤਕੜੀ ਵਿਚ ਕਾਣੋਂ ਹੈ, ਪਹਿਲੋਂ ਸਾਵਾਂ ਕਰਨ ਨੂੰ ਵੱਟਾ ਤਾਂ ਪਾ)
ਪਾਹ: ਲਾਗ/ਲੱਤ
ਭੈੜੀ ਸੰਗਤ ਬਾਹਵਣ ਲਗ ਗਿਆ ਹੈ, ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਪਾਹ ਲਗ ਵੈਸੀ।
(ਬੁਰੀ ਸੰਗਤ ਬੈਠਣ ਲਗ ਪਿਆ ਹੈ, ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੱਤ ਲਗ ਜੂ)
ਪਾਹਨ: ਪੱਥਰ
ਛੇਰੀਂ ਪਾਹਨ ਆਧੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕੂੰ ਭਾਰਾ ਪਾਹਨ।
(ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਦਸਦੇ ਤੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਭਾਰਾ ਪੱਥਰ)
ਪਾਹਰਾ: ਪਹਿਰਾ
ਕਿੰਞ ਮਿਲਸੂੰ, ਆਵਣ ਵੰਞਣ ਤੇ ਪਾਹਰੇ ਲਗੇ ਹਿਨ।
(ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਂਗੇ, ਆਉਣ ਜਾਣ ਤੇ ਪਹਿਰੇ ਲਗੇ ਹਨ)
ਪਾਕਾ: ਪਾਕ ਵਾਲਾ ਫੋੜਾ
ਇਹਕੀ ਕਛਰੌਲੀ ਤਾਂ ਪਾਕਾ ਬਣੀ ਪਈ ਹੇ।
(ਇਹਦੀ ਕੱਛ ਵਿਚਲੀ ਫਿਨਸੀ ਤਾਂ ਪਾਕ ਵਾਲਾ ਫੋੜਾ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ)
ਪਾਜ: ਟਾਂਕਾ (ਕਲੀ ਦਾ)
ਪੀਪੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਪਾਜ ਲਾ ਡੇ, ਘਿਊ ਨਾ ਵਿਟੀਚੇ।
(ਪੀਪੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕਲੀ ਦਾ ਟਾਂਕਾ ਲਾ ਦੇ, ਘਿਉ ਨਾ ਡੁਲ੍ਹੇ)

(140)