ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਪਾਟ: ਪਸਾਰ
ਦਰਿਆ ਦਾ ਪਾਟ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿੰਝ ਲੰਘਸੂੰ।
ਦਰਿਆ ਦਾ ਪਸਾਰ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਲੰਘਾਂਗੇ।
ਪਾਣ: ਮਾਵਾ/ਤਾਪਣਾ
ਪਾਣ ਪੱਗ ਕੂੰ ਪਕਾਵੇ ਤੇ ਸਹੀ ਪਾਣ ਬਰਛੇ ਕੂੰ ਵੀ।
(ਮਾਵਾ ਪੱਗ ਨੂੰ ਪਕਾ ਕਰੇ ਤੇ ਸਹੀ ਤਾਪ ਬਰਛੇ ਨੂੰ ਵੀ)
ਪਾਣਾ: ਚਾਵਲਾਂ ਦੀ ਪਿੱਛ
ਚਾਵਲਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪਿਲੈਸ, ਰਿੱਕ ਹੱਟ ਵੈਸੀ।
(ਚਾਵਲਾਂ ਦੀ ਉਬਾਲੀ ਪਿੱਛ ਪਿਲਾ, ਮੋਕ ਹੱਟ ਜਾਵੇਗੀ)
ਪਾਤ/ਪਾਂਤ: ਵਾਢੀ ਦੀ ਚੌੜਾਈ
ਵਾਢਾ ਡਾਢਾ ਹੇ, ਵਡੀ ਪਾਤ/ਪਾਂਤ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਕੱਪ ਘਿਨਸੀ।
(ਵਾਢਾ ਤਕੜੈ, ਵਡੀ ਚੌੜਾਈ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਵੱਢ ਲੈਸੀ)
ਪਾਂਦ ਸਿਰਾ
ਸਿਰ ਖਪੈਂਦਾ, ਉਲਝੀ ਤਾਣੀ ਦੀ ਪਾਂਦ ਪਿਆ ਲਭਦਾ।
(ਮਗਜ਼ ਪੱਚੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਉਲਝੀ ਤਾਣੀ ਦਾ ਸਿਰਾ ਲਭ ਰਿਹਾ ਹਾਂ)
ਪਾਧਾ: ਪੰਡਤ/ਬਾਹਮਣ
ਮੌਕਾ ਦੇਈ, ਪਾਧਾ ਨਾ ਪੁੱਛ ਤੇ ਸਾਕ ਕਰ ਛੋੜ।
(ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਹਈ, ਬਾਹਮਣ ਨਾ ਪੁੱਛ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰ ਛੱਡ)
ਪਾਬੀਆਂ: ਤਰਾਂ
ਕੂਲੀਆਂ ਪਾਬੀਆਂ ਦਾ ਸਲਾਦ ਕੋਈ ਫੈਦੇ ਡੀਂਦੈ।
(ਲਵੀਆਂ ਤਰਾਂ ਦਾ ਸਲਾਦ ਕਈ ਲਾਭ ਦਿੰਦਾ ਹੈ)
ਪਾਲ: ਕਤਾਰ
ਲਿਖਾਈ ਤੇ ਪਰੇਡ ਸਿੱਧੀਆਂ ਪਾਲਾਂ ਵਿਚ ਸੂਹਣੀ ਹੁੰਦੀ।
(ਲਿਖਾਈ ਤੇ ਪਰੇਡ ਸਿੱਧੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵਿਚ ਸੋਹਣੀ ਹੋਂਦੀ)
ਪਾੜਾ ਮੇਲ: ਸੰਨ੍ਹ ਰਲਾ ਦੇ
ਬਹੂੰ ਫਰਕ ਭਾਈ ਨਾਹੀ, ਤੁ ਪਾੜਾ ਮੇਲ ਡੇਸੇਂ।
(ਬਹੁਤਾ ਫਰਕ ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਤੂੰ ਸੰਨ੍ਹ ਰਲਾ ਦੇਵੇਂਗਾ)
ਪਿਊ/ਪਿਦਰ: ਪਿਉ/ਪਿਤਾ
ਤੈਂਡੇ ਪਿਉ ਕੂੰ ਖੱਲਾ, ਪਿਦਰ ਦਾ ਨਾਂ ਬੱਦੂ ਕੀਤਈ।
(ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਹਨਤ, ਤੈਂ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਂ ਨੂੰ ਦਾਗੀ ਕੀਤਾ ਹੈ)
ਪਿਓਸ/ਪਲੈਸ: ਪਿਆ ਦੇ
ਭਾਰ ਢੋ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ, ਢੇਰ ਤਸਾ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਪਿਓਸ/ਪਿਲੈਸ।
(ਭਾਰ ਢੋ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਤਿਹਾਇਆ ਹੈ, ਪਾਣੀ ਪਿਲਾ ਦਿਉ)
ਪਿਸਾਚ ਪ੍ਰੇਤ
ਅਗਿਆਨਤਾ ਤੇ ਭਰਮਾ ਵਿਚੁ ਪਿਸਾਚਾਂ ਦਾ ਡਰ ਪੂੰਦੈ।
(ਆਨ ਦੀ ਘਾਟ ਤੇ ਭਰਮਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪ੍ਰੇਤਾਂ ਦੇ ਡਰ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ)
(141)
