ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਬੇ ਆਬਰੂ: ਅਪਮਾਨਿਤ
ਤੁ ਕੀ ਸ਼ਰਮ ਕਾਈ ਨਹੀਂ, ਸੱਕੇ ਬੇ ਆਬਰੂ ਕਰਕੇ ਕਢੇ ਹਿਨੀ।
(ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕੁੜਮ ਅਪਮਾਨਿਤ ਕਰਕੇ ਤੋਰੇ ਨੇ)
ਬੇਨਜ਼ੀਰ: ਬੜੇ ਹੀ ਸੁੰਦਰ
ਹੂਰਾਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ ਤੇ ਹੁਸਨ ਬੇਨਜ਼ੀਰ ਹੋਵਨ।
(ਹੂਰਾਂ ਦੇ ਮੁਖੜੇ ਤੇ ਹੁਸਨ ਬੜੇ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ)
ਬੇਲੀ: ਯਾਰ ਮਿਤਰ
ਤੂ ਤੇ ਮੈਂ ਬੇਲੀ, ਅਸਾਂ ਰੱਲਮਿਲ ਬੇੜੀ ਠੇਲ੍ਹੀ।
(ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਯਾਰ ਮਿਤਰ ਹਾਂ, ਰਲ ਮਿਲ ਬੇੜੀ ਠੇਲ ਦਿਤੀ ਹੈ)
ਬੈੜ: ਚਰਖੇ ਦੇ ਚਕਰਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਦੀ ਡੋਰੀ
ਡਾਡੀ ਚਰਖੇ ਕੂੰ ਬੈੜ ਬਨ੍ਹੀਦੀ ਬੈਠੀ ਹਾਈ।
(ਦਾਦੀ ਚਰਖੇ ਦੇ ਚਕਰਾਂ ਦੀ ਡੋਰੀ ਬੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ)
ਬੋਸਕੀ ਧਾਰੀਦਾਰ ਕਪੜਾ
ਪਜਾਮਾ ਬੋਸਕੀ ਦਾ ਮਾਹੀ ਦਾ ਕੱਦ ਵਧਾਵੇ।
(ਪਜਾਮਾ ਧਾਰੀਦਾਰ ਕਪੜੇ ਦਾ, ਮਾਹੀ ਦਾ ਕੱਦ ਵਧਾਵੇ)
ਬੋਝਾ: ਜੇਬ/ਗੀਝਾ
ਬੋਝਾ ਭਰ ਖਿੱਲਾਂ ਦਾ ਘਿਨਾਇਆਂ, ਰਜ ਰਜ ਖਾ ਬਚੜਾ।
(ਜੇਬ ਭਰ ਕੇ ਖਿੱਲਾਂ ਲਿਆਇਆਂ, ਰਜ ਰਜ ਖਾਉ ਬਚੂ)
ਬੋਤੀ: ਊਠਣੀ-ਕਦਾਵਰ
ਛੋਹਿਰ ਬੋਤੀ ਬਣ ਨਿਕਲਦੀ ਪਈ ਹੇ, ਕਾਈ ਫਿਕਰ ਹੇਈ।
(ਕੁੜੀ ਬੋਤੀ ਵਾਂਗ ਕਦਾਵਰ ਹੁੰਦੀ ਪਈ ਹੈ, ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਹੈ)
ਬੋੜ: ਡੋਬ
ਲੱਸੀ. ਵਿਚ ਘਿਰਾਈਆਂ ਬੋੜ ਬੋੜ ਖਾ ਘਿਨਸਾਂ, ਕੇ ਝੋਰਾ ਹੇਈ।
(ਲਸੀ ਵਿਚ ਬੁਰਕੀ ਡੋਬ ਡੋਬ ਖਾ ਲਊਂ, ਕੀ ਦੁੱਖ ਕਰੇਂ)
ਬੌਰਾ: ਝੱਲਾ
ਹੁਸੀਨ ਸੂਰਤ ਡੇਖ ਲੱਟ ਬੌਰਾ ਥਿਆ ਵੱਦੈ।
(ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਵੇਖ ਝੱਲਾ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ)
(ਭ)
ਭਉ: ਭੈ
ਭਉ ਵਿਚੂੰ ਭਾਵ ਨਿਕਲਸਿਨ, ਭਉ ਬਣਾਈ ਰੱਖ।
(ਭੈ ਵਿਚੋਂ ਭਾਵਨਾ ਨਿਕਲੂ, ਭੈ ਬਣਾਈ ਰੱਖ)
ਭਉਂ ਭੌਂ: ਚੱਕਰ
ਚਾਅ ਚਾਅ ਵਿਚ ਕਿਕਲੀ ਪੋਂਦੀ ਕੂੰ ਭਉਂ ਭੌ ਚੜ੍ਹ ਗਏ।
(ਚਾਅ ਚਾਅ ਵਿਚ ਕਿਕਲੀ ਪੌਂਦੀ ਨੂੰ ਚਕਰ ਆ ਗਏ)
(156)
