ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਭਰੀਚੇ: ਭਰ ਜਾਵੇ
ਘੜਾ ਭਰੀਚੇ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਚਾ ਚਾ ਕਰੀਂਦਾ ਖੜੈਂ।
(ਘੜਾ ਭਰੇ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈਂ)
ਭੰਵ ਗਿਆ/ਭੌਂ ਗਿਆ: ਘੁੰਮ ਗਿਆ
ਸਿਰ ਦੀ ਸੱਟ ਨਾਲ ਉਹ ਕਾ ਭੇਜਾ ਭੰਵ/ਭੌ ਗਿਆ ਹੇ।
(ਸਿਰ ਦੀ ਸੱਟ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਦਿਮਾਗ ਘੁੰਮ ਗਿਆ ਹੈ)
ਭੜ ਭੂਜਾ: ਦਾਣੇ ਭੁੰਨਣ ਵਾਲਾ
ਭੜਭੂੰਜੇ ਹੁਣ ਤਾਂਈ ਭਠੀ ਬਾਲ ਡਿਤੀ ਹੋਸੀ।
(ਦਾਣੇ ਭੁੰਨਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਹੁਣ ਤਕ ਭਠੀ ਬਾਲ ਲਈ ਹੋਊ)
ਭੜੋਲਾ/ਭੜੋਲੀ: ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਢੋਲ/ਢੋਲੀਆਂ
ਢਿਗ ਫਸਲ ਥਈ ਹੇ, ਸਭੋ ਭੜੋਲੇ-ਭੜੋਲੀਆਂ ਭਰ ਵੈਸਿਨ।
(ਬਹੁਤ ਫਸਲ ਹੋਈ ਹੈ, ਸਭ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਢੋਲ-ਢੋਲੀਆਂ ਭਰ ਜਾਣਗੇ)
ਭਾਉ: ਪਿਆਰ/ਭਾਵਨਾ/ਮੋਹ
ਭਗਤੀ ਦਾ ਭਾਓ ਬੰਦੇ ਕੂੰ ਹੰਕਾਰ ਚੂੰ ਕਢ ਸਕਨੈ।
(ਭਗਤੀ ਦਾ ਪਿਆਰ/ਭਾਵਨਾ ਮੋਹ, ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਹੰਕਾਰ ਵਿਚੋਂ ਕਢ ਸਕਦਾ ਹੈ)
ਭਾਅ/ਭਾ: ਮੁਲ
ਭਾਅ/ਭਾ ਡਸੇਸੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਡੇਖਸਾਂ, ਘਿੰਨਾ ਕੇ ਨਾ।
(ਮੁੱਲ ਦਸੋਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੇਖੂੰ, ਖ੍ਰੀਦਾਂ ਕਿ ਨਹੀਂ)
ਭਾਈ ਜੀ/ਭਾਈਆ ਜੀ: ਗ੍ਰੰਥੀ/ਜੀਜਾ/ਜੇਠ/ਭਰਾ ਜੀ
ਭਾਈ ਜੀ/ਭਾਈਆ ਜੀ, ਵੰਞੋ ਭਾਈ ਜੀ ਸੱਡ ਘਿਨਾਵੋ।
(ਵੀਰ ਜੀ/ਜੀਜਾ ਜੀ/ਜੇਠ ਜੀ ਜਾਓ, ਗ੍ਰੰਥੀ ਬੁਲਾ ਲਿਆਉ)
ਭਾਹ: ਅੱਗ
ਡੇਖੋ ਭਾਹ ਭੱਖ ਪਈ ਹੇ, ਬਾਲਣ ਘਤੋ, ਬੁਝ ਨਾ ਵੰਞੇਂ।
(ਵੇਖੋ, ਅੱਗ ਬਲ ਪਈ ਹੈ, ਬਾਲਣ ਪਾਓ, ਕਿਤੇ ਬੁਝੇ ਨਾ ਜਾਏ)
ਭਾਖਿਆ: ਬੋਲੀ
ਏਡਾ ਜਹਾਨ ਹੇ ਤੇ ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰ ਹਿਨ।
(ਏਡਾ ਸੰਸਾਰ ਹੈ, ਬੋਲੀਆਂ ਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬੇਅੰਤ ਨੇ)
ਭਾਗਵਾਨ: ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀਏ (ਪਤਨੀ ਲਈ)
ਭਾਗਵਾਨੇ, ਹਰ ਵੇਲੇ ਭੁੱਖ ਨਾ ਡਿਖਾਇਆ ਕਰ।
(ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀਏ, ਹਰ ਵੇਲੇ ਤਮੰਨਾ ਨਾ ਦਿਖਾਈ ਜਾ)
ਭਾਜਾ: ਭੱਜ ਕੇ ਆ ਜਾ
ਭਾਜਾ ਜੁਲੂੰ, ਢਿੱਲ ਕਰੇਸੂੰ ਤਾਂ ਪਿਛਾ ਰਹਿ ਵੈਸੂੰ।
(ਭਜ ਕੇ ਆਜਾ, ਚਲੀਏ, ਦੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿਛੇ ਰਹਿ ਜਾਵਾਂਗੇ)
ਭਾਜੀ/ਵੱਡੀ ਭਾਜੀ: ਵਿਆਹ ਦੀ ਮਿਠਾਈ/ਸਬਜ਼ੀ/ਮੀਟ
ਭਾਭੀ, ਮਾਸੜ ਭਾਜੀ ਡੇਵਣ ਆਏ, ਭਾਜੀ ਚਾੜ੍ਹੀ ਕਿ ਵੱਡੀ ਭਾਜੀ।
(ਅੰਮਾਂ, ਮਾਸੜ ਵਿਆਹ ਦੀ ਮਿਠਾਈ ਦੇਣ ਆਇਐ, ਸਬਜ਼ੀ ਧਰਾਂ ਕਿ ਮੀਟ)
(158)
