ਪੰਨਾ:ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼.pdf/163

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'


ਭਾਂਡਾ ਛੇਕਣਾ: ਵਰਤਣਾ ਛੱਡਣਾ
ਭੈੜੇ ਟੱਬਰ ਨਵ-ਜਨਮੀ ਦਾ ਘਾਤ ਕੀਤੈ। ਭਾਂਡਾ ਛੇਕੋ।
(ਮਾੜੇ ਟੱਬਰ ਨਵਜੰਮੀ ਨੂੰ ਮਾਰਿਐ, ਵਰਤਣਾ ਛੱਡ ਦਿਉ)
ਭਾਣ ਭੱਜੀ: ਬੇੜਾ ਬੈਠੀ
ਭਾਣ ਭੱਜੀ, ਪਿਊ ਤੇ ਹੱਥ ਚੈਂਦੇ ਕੂੰ ਲਜ ਨਾ ਆਈ।
(ਬੇੜਾ ਬੈਠੀ, ਪਿਉ ਤੇ ਹੱਥ ਚੁਕਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ)
ਭਾਦਰੂੰ/ਭਦਰੂ: ਭਾਦੋਂ-ਦੇਖੋ 'ਬਦਰੂੰ'
ਭਾਨਮਤੀ: ਤਮਾਸ਼ਾਗੀਰ
ਕਿਡਾਹੂੰ ਇੱਟ ਕਿਡਾਹੂੰ ਰੋੜਾ, ਇਹੀਐ ਭਾਨਮਤੀ ਦਾ ਕੁਨਬਾ।
(ਕਿਤੋਂ ਇੱਟ, ਕਿਧਰੋਂ ਰੋੜਾ, ਤਮਾਸ਼ਗੀਰ ਦਾ ਇਹੀ ਲਾਣਾ ਹੈ)
ਭਾਂਪ ਬੁੱਝ
ਮੈਂ ਭਾਂਪ ਘਿਧੈ, ਚੁਗਲੀ ਤੁੱਧ ਕੀਤੀ ਹੋਸੀ।
(ਮੈਂ ਬੁੱਝ ਲਿਆ ਹੈ, ਚੁਗਲੀ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ)
ਭਾਮੇ: ਭਾਵੇਂ
ਭਾਮੇ ਕੁਝ ਆਖੀ ਵੰਞ, ਤੈਂ ਕਾ ਝੂਠ ਸਾਹਮਣੇ ਥੀ ਗਿਐ।
(ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਆਖੀ ਜਾ, ਤੇਰਾ ਝੂਠ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ)
ਭਾਵੀ ਹੋਣੀ
ਕਾਈ ਭਾਵੀ ਦਾ ਫੇਰ ਹੈ, ਖਲਕਤ ਤ੍ਰਾਹੀ ਤ੍ਰਾਹੀ ਕਰੀਂਦੀ ਪਈ ਹੇ।
(ਕੋਈ ਹੋਣੀ ਦਾ ਚਕਰ ਹੈ, ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਹਾ ਹਾ ਕਾਰ ਮਚੀ ਹੋਈ ਹੈ)
ਭਾੜਾ: ਹਿੱਸਾ
ਭਠਿਆਰਣ ਆਪਣਾ ਭਾੜਾ ਪਹਿਲੂੰ ਕਢ ਘਿਨਦੀ ਹੇ।
(ਭੱਠੀ ਵਾਲੀ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਪਹਿਲੋਂ ਹੀ ਕਢ ਲੈਂਦੀ ਹੈ)
ਭਿੱਛਿਆ: ਭੀਖ
ਬਿਆ ਕੌਣ, ਫਕੀਰ ਹੋਸੀ, ਭਿੱਛਿਆ ਮੰਗਦੈ। ਪਾ ਡੇਵਿਸ।
(ਹੋਰ ਕੌਣ, ਫਕੀਰ ਹੋਉ, ਭੀਖ ਮੰਗਦੈ। ਪਾ ਦੇ)
ਭਿੱੱਟ: ਛੂਤ ਮੰਨਣੀ
ਭੰਗੀਆਂ ਤੂੰ ਕੰਮ ਤਾਂ ਕਰੈਂਦੇਨ, ਨਾਲ ਲਗਵੰਞੇ ਤਾਂ ਭਿੱਟ ਵੈਂਦੇਨ।
(ਸਫਾਈ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਕੰਮ ਤਾਂ ਕਰਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਛੂਹ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਛੂਤ ਮੰਨਦੇ ਨੇ)
ਭਿੱਤ: ਬੂਹੇ ਦੇ ਪੱਲੇ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਭਿੱਤ ਭੇੜੀ ਰਖਨੈ, ਕਈ ਚੋਰ ਪੈ ਪੂੰਦੇਨ।
(ਹਰ ਵੇਲੇ ਪੱਲੇ ਭੇੜੀ ਰੱਖਦੈ, ਕੋਈ ਚੋਰ ਲਗਦੇ ਪਏ ਨੇ)
ਭਿੰਨਾ/ਰਸ ਭਿੰਨਾ: ਸਰੋਦੀ/ਰਸਦਾਇਕ
ਰਸ ਭਿੰਨਾ ਗਾਵਣ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਹ ਨਿਹਾਲ ਥੀ ਗਈ।
(ਸਰੋਦੀ/ਰਸਦਾਇਕ ਗੀਤ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਹ ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਗਈ)
ਭਿਰਾ: ਭਰਾ
ਭਿਰਾ ਭਿਰਾ ਹੋ, ਹਿੱਕੋ ਰੱਤ ਹੇ, ਕਿਉਂ ਭਿੜਦੇ ਹੋ।
(ਭਰਾ ਭਰਾ ਹੋ, ਇੱਕੋ ਖੂਨ ਹੈ, ਕਾਹਤੋਂ ਲੜਦੇ ਹੋ)

(159)