ਪੰਨਾ:ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼.pdf/191

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਨੈਵੀਗੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਜਾਓ ਸਰਚ ਤੇ ਜਾਓ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'

ਲਾਂ/ਲਾਂਹ:ਲੱਜ (ਖੂਹ ਦੀ)
ਲਾਂ/ਲਾਂਹ ਦੇ ਲੜ ਨਾਲ ਡੋਲ ਪੱਕਾ ਬੰਨ, ਛੁੱਟ ਨਾ ਵੰਞੇਂ।
(ਲਜ ਦੇ ਸਿਰੇ ਨਾਲ ਡੋਲ ਪੱਕਾ ਬੰਨ, ਖੁਲ੍ਹ ਨਾ ਜਾਵੇ)
ਲਾਈ ਲਬੋਧਰ: ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ
ਲੋਕ ਸਾਖੀਆਂ ਵਿਚ ਲਾਈ ਲਬੋਧਰ, ਮਿਹਰਵਾਨ ਪਾਤਰ ਹਿਨ।
(ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਵਿਚ ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ, ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਪਾਤਰ ਹਨ)
ਲਾਹਾ: ਲਵੇਰੀ ਦਾ ਦੁੱਧ
ਲੇਵਾ ਤਾਂ ਡੇਖ ਕਿਡਾ ਭਾਰਾ ਹੇ, ਲਾਹਾ ਬਹੂੰ ਲਾਹਸੀ।
(ਲੇਵਾ ਤਾਂ ਵੇਖ, ਕਿੰਨਾ ਭਾਰਾ ਹੈ, ਦੁਧ ਬਹੁਤ ਲਹੂ)
ਲਾਂਗੜ: ਪਿੱਛੇ ਟੰਗਿਆ ਲੜ/ਲੁੰਡੀ ਧੋਤੀ
ਲਾਂਗੜ ਕਸ ਕੇ ਲਗ ਵੰਞ, ਡੱਲੇ ਕੂੰ ਉਚਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਲਾਂਗੜ ਲਗਸੀ।
(ਲੜ ਮਗਰ ਕਸ ਕੇ ਟੰਗ ਤੇ ਜੁੱਟ ਜਾ, ਚਾਦਰੀ ਉਚੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਲੁੰਡੀ ਲਗੂ)
ਲਾਚੀ: ਲੈਚੀ/ਇਲੈਚੀ
ਕਿਹੜਾ ਤੈਡੀ ਪੈਲੀ ਚੂੰ ਲਾਚੀਆਂ ਪੱਟ ਘਿਧੀਅਮ।
(ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਖੇਤੋਂ ਲੈਚੀਆਂ ਪੁੱਟ ਲਈਆਂ ਨੇ)
ਲਾਛਣ: ਦੋਸ਼
ਉਂਞੇ ਜੂਠੇ ਲਾਛਣ ਨਾ ਲਾ, ਡਸ ਕੇ ਘਿਨਣਈ।
(ਐਂਵੇ ਝੂਠੇ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਮੜ੍ਹ, ਦਸ ਕੀ ਲੈਣਾ ਹਈ)
ਲਾਟੀ: ਮੁਹਾਰ ਬੰਨਣ ਦੀ ਗਿੱਟੀ/ਮੀਂਹ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਫੀਂਗਾਂ
ਮੋਟੀ ਲਾਟੀ ਨੇ ਡਾਚੀ ਦੀ ਨਾਸ ਤੇ ਸੋਜਾ ਕਰ ਡਿੱਤੈ।
(ਮੋਟੀ ਗਿੱਟੀ ਨੇ ਬੋਤੀ ਦੀ ਨਾਸ ਤੇ ਸੋਜਾ ਕਰ ਦਿੱਤੈ)
ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਲਾਟੀਆਂ ਬਣਾ ਰਿਹੈ।
(ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਗਿੱਟੀਆਂ ਉਠ ਰਹੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਨੇ)
ਲਾਣਾ: ਬਰੂਟੇ (ਉੱਠਾਂ ਦਾ ਖਾਜਾ)
ਝੰਗੀ ਵਿਚ ਲਾਣਾ ਬਹੂੰ ਹਾਈ, ਉਠ ਰਜੇ ਗਏ ਹਿਨ।
(ਝਿੜੀ ਵਿਚ ਬਰੂਟੇ ਬਹੁਤ ਸੀ, ਉਠ ਰਜ ਗਏ ਨੇ)
ਲਾਧਾ: ਲਭਿਆ
ਗੁਰੂ ਲਾਧੋ ਰੇ ਲੋਕਾ, ਮੈਕੂੰ ਹੁਣ ਵੰਞ ਲਧੈ।
(ਵੇ ਲੋਕੋ, ਗੁਰੂ ਲਭ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਜਾ ਲਭਿਆ ਹੈ)
ਲਾਰ/ਲਾਲ/ਲਾਲਾਂ ਵਹਿੰਦੀ ਥੁੱਕ
ਮੂੰਹ 'ਚ ਛਾਲੇ ਹਿਨ, ਲਾਰ/ਲਾਲ/ਲਾਲਾਂ ਵਗੀ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਿਨ।
(ਮੂੰਹ 'ਚ ਛਾਲੇ ਨੇ, ਥੁੱਕ ਦੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਨੇ)
ਲਾਲਾ: ਪਿਉ/ਬਾਪੂ
ਅੰਮੀ, ਮੈਕੂੰ ਲਾਲਾ ਸਡੀਂਦਾ ਪਿਆ ਹਾਈ।
(ਅੰਬੜੀਏ, ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਸਦੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ)

(187)