ਮੂੰਹ ਸਾਵਾ ਪੀਲ਼ਾ ਹੋਣਾ-ਡਰ ਕਾਰਨ ਮੂੰਹ ਦੇ ਰੰਗ ਬਦਲਨੇ।
ਮੂੰਹ ਸੀਊਣਾ-ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿਣਾ, ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ।
ਮੂੰਹ ਸੁੱਚਾ ਰੱਖਣਾ-ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਾ ਖਾਣੀ।
ਮੂੰਹ ਕਾਲ਼ਾ ਹੋਣਾ-ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਣੀ।
ਮੂੰਹ ਕਾਲ਼ਾ ਕਰਨਾ-ਪਰਇਸਤਰੀ ਨਾਲ਼ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ।
ਮੂੰਹ ਕੌੜਾ ਕਰਨਾ-ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਘੁੱਟ ਲਾਉਣੀ।
ਮੂੰਹ ਖੰਡ ਪਾਣਾ-ਚੰਗੇਰੀ ਖ਼ਬਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ 'ਚ ਸ਼ਬਦ ਬੋਲਣੇ।
ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣਾ-ਬੇਥਵੀਆਂ ਮਾਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਜਾਣੀ, ਬਕਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈਣੀ।
ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹਣਾ-ਚੁੱਪ ਤੋੜਨੀ, ਭੇਤ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣੀ।
ਮੂੰਹ ਚੜ੍ਹ ਬੋਲਣਾ-ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਸਾਫ਼ ਸਾਫ਼ ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਆਖ ਦੇਣੀ।
ਮੂੰਹ ਚੁੱਕ ਕੇ ਤੁਰਨਾ-ਬਿਨਾਂ ਵੇਖੇ ਬੇ-ਪਰਵਾਹੀ ਨਾਲ਼ ਤੁਰਨਾ।
ਮੂੰਹ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵੇਖਣਾ-ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ।
ਮੂੰਹ ਜੂਠਾ ਕਰਨਾ-ਕੁਝ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ।
ਮੂੰਹ ਤਕਦੇ ਰਹਿਣਾ-ਹੈਰਾਨੀ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿ ਜਾਣਾ, ਘਬਰਾ ਜਾਣਾ।
ਮੂੰਹ ਤੇ ਹਵਾਈਆਂ ਉੱਡਣੀਆਂ-ਉਦਾਸੀ ਛਾ ਜਾਣੀ, ਘਬਰਾ ਜਾਣਾ।
ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ-ਸਾਫ਼ ਸਾਫ਼ ਗੱਲ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਖ ਦੇਣੀ, ਕੋਈ ਲੁੱਕ ਲਪੇਟ ਨਾ ਰੱਖਣਾ।
ਮੂੰਹ ਤੇ ਮਾਸ ਨਾ ਰਹਿਣਾ-ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਿੱਸਾ ਹੋ ਜਾਣਾ।
ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਪੱਲਾ ਲਾਹੁਣਾ-ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਛਿੱਕੇ ਟੰਗ ਦੇਣੀ, ਨਿਰਲੱਜ ਹੋ ਜਾਣਾ।
ਮੂੰਹ ਤੋੜ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ-ਟਕੇ ਵਰਗਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ, ਨਿਰ ਉੱਤਰ ਕਰ ਦੇਣਾ।
ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਉਣ ਜੋਗਾ ਨਾ ਰਹਿਣਾ-ਕਿਸੇ ਮਾੜੀ ਕਰਤੂਤ ਕਾਰਨ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਣਾ, ਸ਼ਰਮਸ਼ਾਰ ਹੋਣਾ।
ਮੂੰਹ ਦੀ ਖਾਣੀ-ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਧੀਕੀ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਅੱਗੋਂ ਭਰਵੀਂ ਮਾਰ ਖਾਣੀ, ਨਿਰਉੱਤਰ ਹੋ ਜਾਣਾ।
ਮੂੰਹ ਦੀ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲੈਣਾ-ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਕਰਨ ਦੇਣਾ, ਬੁਰਕੀ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਈ ਰਹਿਣੀ।
ਮੂੰਹ ਵਿਖਾਉਣ ਜੋਗਾ ਨਾ ਰਹਿਣਾ-ਬੇਝਿਜਕ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣਾ।
ਲੋਕ ਸਿਆਣਪਾਂ/261
