"ਜਾਹਨੀ! ਅਸਲ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਸਾਖ ਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਨਾਲ ਕਾਇਮ ਹੈ।"
"ਜੀ ਹਾਂ ਚਾਰਲੀ ਚਪਲਨ ਸਾਹਿਬ।"
"ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਲੋਕੀ ਦਿਲ ਨਾਲ ਦਿਲ ਵਟਾਂਦੇ ਹਨ ਤੂੰ ਮੇਰੇਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਨਾਲ ਮੁੱਛਾਂ ਹੀ ਵਟਾਂ ਲੈ।" 'ਜੋ ਹਸ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
"ਗਿਠੇ ਸਾਰਜੰਟ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਰਾ ਆਪਣੇ ਨਾਟੇ ਕਦ ਦਾ ਵੀ ਖ਼ਿਆਲ ਕਰ ਲੈਣਾ। ਉਹ ਨ ਹੋਵੇ ਕਿ ਜਨਾਬ ਦੀ ਆਪਣੀ ਲੰਬਾਈ ਨਾਲੋਂ ਮੁੱਛਾਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਵਧ ਜਾਵੇ।" ਜਾਹਨੀ ਉਤਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਭਰਪੂਰ ਹਾਸੀ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਹਸਦਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਜ਼ਾਕ ਵਧੇਰੇ ਲਚੱਰ ਬੰਨਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੈਂਪ ਇਸ ਮਜ਼ਾਕ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦਾ ਪਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਇਕ ਗੋਰਾ ਸਿਪਾਹੀ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਇਕ ਲਚੱਰ ਗਲ ਸੁਣਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ 'ਰੈਸਟ ਡੇ' ਮੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਰਜ ਕੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕੋਰਸ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕੋਰਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ 'ਹੋਮ ਸਵੀਟ ਕੌਮ' ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਮੁਕਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਖੀਵੇ ਹੋ ਕੇ ਗੋਰੇ ਸਿਪਾਹੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਲਈ ਜੰਗ ਦੀ ਪੀੜ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ‘ਜਾਹਨੀਂ' ਆਪਣੀ ਐਲਜ਼ਾ ਨੂੰ ਖ਼ਤ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ। 'ਜੋ ਆਪਣੀ ਸਟੈਲਾ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਕੇ ਲੰਮੇ ਹੌਕੇ ਭਰਦਾ ਹੈ। ਕਦੀ ਜਰਮਨਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕਢਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤੇ ਕਦੀ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਜੰਗ ਮੁਕਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।
ਵਰ ਤੇ ਸਰਾਪ
