ਪੰਨਾ:ਵਰ ਤੇ ਸਰਾਪ.pdf/63

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਭੁਖ


ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਅਜ ਫਿਰ ਮਿਲ ਪਏ ਸਨ-ਇਕ ਤੀਵੀਂ ਤੇ ਇਕ ਮਰਦ ਦੋ ਵਖੋ ਵਖ ਲਿੰਗਾਂ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਦੋ ਮੰਗਤੇ। ਤੇ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਸਨ। ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਭੁੱਖੇ ਸਨ ਤੇ ਭੁਖ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਂਦਰਾਂ ਕੁਲਬਲਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਦਿਨ ਭਰ ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਟਕਰਾਂ ਮਾਰਨ ਤੇ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾਣ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਝਲਕ ਭਾਸੀ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗਾਲ੍ਹੀਆਂ ਸੁਣਨ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਬੋਲ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੰਨੀਂ ਪਿਆ ਜਿਸ ਵਿਚ ਘਿਰਣਾ ਦੀ ਥਾਵੇਂ ਪਿਆਰ ਸੀ।

ਵਰ ਤੇ ਸਰਾਪ

੬੭.