ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ
ਘੋਰ ਜੁਗ ਮਹਿ ਘਰੁ ਬਾਰੁ ਪਛਾਤਾ, ਗੁਰ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਾਮੁ ਸੰਗਿ ਰਾਤਾ । ਗਿਆਨ ਬੀਚਾਰਿਆ ਕਥਾ ਪਛਾਨੀ, ਨਾਨਕ ਸੁਪਾਉ ਵਾਂਣਿ ਕੀ ਕਥਾ ਖਾਨੀ ॥੧॥੨੧॥ ੮੨੦੮੦੦੦ ਅਰਧ ਜੁਗ ਮਹਿ ਅਰਧ ਖੀਰ ਕੀਨਾ, ਆਪਨੈ ਚਲਿਤ ਆਪੈ ਹੀ ਚੀਨਾ ॥ ਗ਼ਰੀ ਪੜਿਐ ਭਇਆ ਗਿਆਨੀ, ਸੁਪਾਉ ਵਾਣਿ ਨਾਨਕ ਹੈਰਾਨੀ ॥੨॥੨੨॥
੭੭੭੬੦੦੦ ਉਨਮਨ ਜੁਗ ਕੁਛ ਕਥਨ ਨ ਜਾਨੈ, ਕਹਨੁ ਸਨਨੁ ਸਭੁ ਰਖਿਆ ਸਮਾਨੈ ।
ਸਪਾਉ ਵਾਣਿ ਐਸਾ ਮਤਿ ਗਹਿਆ, ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਉਨਮਨ ਹੋਇ ਰਹਿਆ ॥੩॥੨੩॥
178
