ਅਕਲ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੀ ਹੀ ਮੋਟੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸਮਝਣ ਲਈ ਉਸ ਵਿਚ ਬੜੀ ਤੇਜ ਬੁਧੀ ਸੀ। ਸਮਝਿਆ, ਕਿ ਬਾਬੂ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰਨ ਆਇਆ ਹੈ। ਬੋਲਿਆ- ਕੀ ਗਲ ਜੇ ? ਮਾਧਵੀ ਨਾਥ-ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੰਦ ਨੂੰ ਆਪ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ? ਪੋਸਟ ਮਾਸਟਰ-ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ-ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ,-ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਮਾਧਵੀ ਨਾਥ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਬਾਬੂ ਰਸਤੇ ਤੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਹਾ-ਡਾਕਖਾਨੇ ਵਿਚ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੰਦ ਘੋਸ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਚਿਠੀ ਚਪੱਠੀ ਔਂਦੀ ਹੈ ? ਪੋਸਟ ਮਾਸਟਰ-ਤੁਸਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੰਦ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪੁਛਿਆ ? ਮਾਧਵੀ-ਉਸਨੂੰ ਪੁਛਿਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਪੁਛਿਆ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ-ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੁਛਣ ਆਇਆ ਹਾਂ । ਤਦ ਪੋਸਟ ਮਾਸਟਰ ਅਪਣੇ ਹੈਡ ਪੋਸਟ ਮਾਸਟਰ ਹੋਣ ਦੇ ਰੋਹਬ ਨਾਲ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਅਰ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ-ਡਾਕਖਾਨੇ ਦੀਆਂ ਗਲਾਂ ਦਸਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਮਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਉਹ ਚੁਪ ਚਾਪ ਚਿਠੀਆਂ ਫੋਲਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮਾਧਵੀ ਨਾਥ ਮੁਸਕ੍ਰਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ-ਬਾਬੂ ਸਾਹਿਬ, ਇਹੋ ਜਹੀਆਂ ਗਲਾਂ ਨ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਛ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਨਾਲ ਕੁਛ ਲੈ ਵੀ ਆਇਆ ਹਾਂ। ਜੋ ਕਹੋ ਗੇ ਦਿਤਾ ਜਾਏਗਾ। ਜੋ ਮੈਂ ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ ਠੀਕ ਠੀਕ ਦਸ । ਤਦ ਖੁਸ਼ ਹ ਕੇ ਪੋਸਟ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ-ਅਛਾ, ਫਿਰ ਪਛੋ। ਮਾਧਵੀ-ਮੈਂ ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ, ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੰਦ ਦੇ ਨਾਂ ਕੋਈ ਚਿਠੀ ਚਪੱਠੀ ਅ ਦੀ ਹੈ ? ਪੋਸਟ-ਹਾਂ ਔਂਦੀ ਹੈ।
ਮਾਧਵੀ-ਕਿਨੇ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ?
੧੨੩
