ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੧੮੪)
ਤੀਵੀਂ-(ਹਥ ਜੋੜਕੇ) ਉੱਠੋ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਪਿਆਰੇ, ਮੇਰੇ ਮਾਲਕ, ਮੇਰੇ ਸਵਾਮੀ! ਉਠੋ ਮੈਂ ਬੜੇ ਦੁਖ ਭੋਗੇ ਹਨ ਪਰ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ। ਮੈਂ ਮਰ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸਗੋਂ ਜੀਉਂਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਈ ਹਾਂ।
ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਝਟ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੌਰ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਦੰਪਤੀ ਰੋਣ ਲਗ ਪਏ ਪਰ ਇਹ ਰੋਣਾ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸੀ।
