ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/107

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੦੬)

ਪਹੁਚਾ ਉਸਨੇ ਉਸਕੋ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬੈਠਾਲ ਕਰਕੇ ਪੂਛਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੋ ਦੇਖਾ ਸੁਨਾ ਥਾ ਵੁਹ ਸਬਕਾ ਸਬ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਸੱਤਯਬਾਦੀ ਯਿਹ ਸੱਚ ਹੈ ਅਬ ਵੁਹ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਅਬ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਜਾ ਕਰਕੇ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਕਾ ਮੁਹਰਾਲਾ ਹਾਤਮ ਉਸੀ ਸਮਯ ਬਿਦਾ ਹੋਕਰ ਉਸ ਸੌਦਾਗਰ ਬਚੇ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂ ਧੀਰਜ ਰੱਖ ਅਬ ਮੈਂ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਕਾ ਮੋਹਰਾ ਲੇਨੇ ਜਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਉਸਕੀ ਬਾਤ ਪੂਰੀ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਔਰ ਤੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਸੇ ਤੁਝੇ ਮਿਲਾਤਾ ਹੂੰ ਯਿਹ ਬਾਤ ਉਸ ਨੇ ਕਹਿਕਰ ਜੰਗਲ ਕੋ ਚਲਾ ਕੁਛ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਏਕ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਕਰ ਉਪਾਉ ਸੋਚਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ ਯਿਹ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਦੇਵੋਂ ਕੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਮਿਲੀਏ ਔਰ ਉਸੀ ਸੇ ਮਾਹਰੂ ਪਰੀ ਸ਼ਾਹ ਕਾ ਮਕਾਨ ਪੂਛੀਏ ਵੁਹ ਉਸਕਾ ਪਤਾ ਦੇਵੇਗਾ ਯਿਹ ਮਨ ਮੇਂ ਠਾਨ ਕਰ ਉਸੀ ਗੜ੍ਹੇ ਮੇਂ ਉਤਰਾ ਜਿਸ ਮੇਂ ਪਹਿਲੇ ਉਤਰਾ ਥਾ ਥੋੜੇ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਵਹੀ ਸੁਹਾਵਨਾ ਜੰਗਲ ਦੀਖ ਪੜਾ ਉਸ ਸੇ ਚਲਕਰ ਉਸ ਗਾਂਵ ਮੇਂ ਪਹੁਚਾ ਜਿਸ ਪਹਿਲੇ ਗਿਆ ਥਾ ਵਹਾਂ ਕੇ ਲੋਗ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਆਏ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਪਹਿਚਾਨ ਕਰ ਬਸਤੀ ਮੇਂ ਲੇ ਗਏ ਬੜੀ ਪਰਤਿਸ਼ਟਾ ਸੇ ਮਸਨਦ ਪਰ ਬੈਠਾਕਰ ਮਹਿਮਾਨੀ ਕੀ ਐਸੇ ਹੀ ਸਬ ਲੋਗ ਅਪਨੇ ਗਾਂਵ ਮੇ ਲੇਜਾਕੇ ਮਹਿਮਾਨੀ ਕਰਤੇ ਥੇ ਫਿਰ ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਪਹੁਚਤਾ ਥਾ ਨਿਦਾਨ ਫ਼ਰੋਕਾਸ਼ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਮਹਿਲ ਤਕ ਪਹੁਚ ਉਸਨੇ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹ ਕਰਕੇ ਲੀਆ ਔਰ ਬਹੁਤ ਉਮਦਾ ਮਸਨਦ ਪਰ