ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/113

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੧੨)

ਸੁਨਕਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੌਨਸਾ ਕਾਮਹੈ ਜਿਸਕੇ ਲੀਏ ਤੁਮਨੇ ਇਤਨੇ ਕਲੇਸ਼ ਸਹੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾਕਿ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਕੁਛ ਮੇਰਾ ਕਾਮ ਹੈ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਮੂਰਖ ਤੂੰ ਹਮਾਰੇ ਸਾਮਨੇ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕਾ ਨਾਮ ਮਤ ਲੇ ਕਿਉਂਕਿ ਹਮ ਉਸਕੇ ਨੌਕਰ ਹੈਂ ਉਸਨੇ ਅਪਨੇ ਰਾਜਯ ਮੇਂ ਹਰ ਏਕ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਰ ਚੌਕੀਆਂ ਬੈਠਾਲੀ ਹੈਂ ਔਰ ਯਿਹ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖਯ ਔਰ ਦੇਵ ਨ ਆਂਨੇ ਪਾਵੇ ਜੋ ਵੁਹ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੁਨੈਗਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਆਯਾ ਹੈ ਤੋ ਹਮਕੋ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡੇਗਾ ਔਰ ਤੁਝੇ ਭੀ ਮਾਰ ਡਾਲੇਗਾ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਰਨੇ ਕਾ ਸਮਯ ਅਬੀ ਨਹੀਂ ਤੋ ਮੁਝਕੋ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕੇਗਾ ਔਰ ਜੋ ਭੁਮ ਆਪਨੇ ਲੀਏ ਡਰਤੇ ਹੋ ਤੋ ਮੁਝਕੋ ਬਾਂਧਕਰ ਲੇ ਚਲੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਜੋ ਚਾਹੇਗਾ ਸੋ ਕਰੇਗਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਮਲੇ ਯਿਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਸ ਕਾ ਪਾਲਨ ਕੀਆ ਹੈ ਉਸਕੋ ਮਾਰਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਕਯੋਂਕਰ ਦੇਵੇਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਰਨੇ ਕਾ ਸੋਚ ਤੁਮ ਮਤ ਕਰੋ ਕਿਉਂ ਕਿ ਮੁਝਕੋ ਮਾਹਿਰੂ ਪਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਨਾ ਹੈ ਚਾਹੇ ਮਾਰੇ ਚਾਹੇ ਛੋਡੇ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋ ਰਹੇ ਔਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਸਲਾਹ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਇਸਕੋ ਯਹੀਂ ਰੱਖੀਏ ਔਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋ ਯਿਹ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਲਿਖਕਰ ਭੇਜ ਦੀਜੀਏ ਜੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਆਗਿਆ ਹੋ ਸੋ ਕੀਜੀਏ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਸਬ ਕੀ ਸਲਾਹ ਠਹਿਰੀ ਤਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਯਹ ਸਮਾਚਾਰ ਲਿਖ