(੧੩੮)
ਬਡੇ ਔਰ ਸੰਘਨੇ ਲਗੇਂ ਹੈਂ ਔਰ ਠੰਢੀ ਪਵਨ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਬਡੇ ਅਭਿਲਾਖ ਸੇ ਉਸ ਮਕਾਨ ਮੇਂ ਗਿਆ ਔਰ ਜਾਤੇ ਹੀ ਸਹਿਸਾ ਉਸਕੀ ਆਂਖ ਲਗ ਗਈ ਸੋ ਗਿਆ ਸਾਂਝ ਕੋ ਚਾਰ ਪਰੀਆਂ ਆਈਆਂ ਔਰ ਮਸਨਦੇਂ ਬਿਛਾਕਰ ਬੈਠੀਂ ਹਾਤਮ ਕੋ ਦੇਖਕਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਯਿਹ ਕੌਨ ਹੈ ਔਰ ਯਹਾਂ ਕੈਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਇਸ ਸੇ ਪੂਛਨਾ ਚਾਹੀਏ ਯਿਹ ਸਲਾਹ ਕਰਕੇ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਆਈਂ ਔਰ ਉਸੇ ਜਗਾ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਅਰੇ ਮਨੁੱਖਯ ਤੂੰ ਯਹਾਂ ਕੈਸੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਔਰ ਕਿਸਲੀਏ ਯਿਹ ਮਨੋਰਥ ਕੀਆ ਹੈ ਹਾਤਮ ਉਨਕੀ ਬੋਲੀ ਸੁਨ ਚੌਂਕ ਪੜਾ ਔਰ ਉਠਕੇ ਇਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਨੇ ਲਗਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਚਾਰ ਪਰੀਆਂ ਜਵਾਹਿਰ ਮੇਂ ਲਦੀ ਹੂਈਂ ਸਰਹਾਣੇ ਬੈਠੀ ਹੈ ਔਰ ਯਹੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਉਠਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਮੁਝੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਲਾਯਾ ਹੈ ਮੈਂ ਲੰਕਾ ਪਰਬਤ ਔਰ ਅਲਗਨ ਪਰੀ ਕੋ ਦੇਖਨੇ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਉਸਕਾ ਯਿਹ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕਿ ਅਲਗਨ ਪਰੀ ਏਕ ਮਨੁੱਖਯ ਸੇ ਸਾਤ ਦਿਨ ਕੀ ਅਵਧਿ ਕਰ ਵੁਹ ਗਈ ਹੈ ਔਰ ਸਾਤ ਬਰਖ ਬੀਤ ਗਏ ਹੈਂ ਕਿ ਵੁਹ ਏਕ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਉਸਕੇ ਸਿਮਰਨ ਮੇਂ ਬਿਆਕੁਲਤਾ ਸੇ ਤੜਫ ਰਹਾ ਹੈ ਔਰ ਉਸਕੇ ਪ੍ਰਾਣ ਹੋਠੋਂ ਪਰ ਆਗਏ ਹੈਂ ਮੈਂ ਇਸਲੀਏ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਉਸਕੋ ਸਮਝਾਊਂ ਕਿ ਕਿਸੀ ਸੇ ਇਕਰਾਰ ਕਰਕੇ ਉਸਕੋ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਯਿਹ ਅੱਛਾ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਮੁਸਕਾਈਂ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ
