ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/184

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਵਰਕੇ ਦੀ ਤਸਦੀਕ ਕੀਤਾ ਹੈ

(੧੮੩)

ਕਹਿਤੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਜਿਸਕਾ ਧਨ ਔਰ ਸੰਪਦਾ ਖੋਈ ਗਈ ਹੋ ਵਾ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਗਾਡ ਕੇ ਭੁਲ ਗਿਆ ਹੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਵਿੱਦਯਾ ਸੇ ਨਿਕਾਲ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਪਰ ਜੋ ਮੁਝੇ ਚੌਥਾਈ ਦੇਣੀ ਕਰੇ ਮੈਨੇ ਉਸਕੀ ਬਾਤ ਮਾਨਲੀ ਔਰ ਘਰ ਮੇਂ ਲਾਕਰ ਜਗਹ ਦਿਖਾ ਦੀਨੀ ਉਸਨੇ ਕਈ ਜਗਹ ਕੀ ਮਿੱਟੀ ਉਠਾਕੇ ਸੂੰਘੀ ਅਰ ਫੈਂਕਦੀ ਫਿਰ ਏਕ ਕੂਏਂ ਕੋ ਖੁਦਵਾਯਾ ਉਸਮੇਂ ਅਸੰਖ ਧਨ ਰਤਨ ਨਿਕਲਾ ਮੈਂ ਚੌਥਾਈ ਦੇਣੇ ਮੇਂ ਛਲ ਬਲ ਕਰਕੇ ਅਪਨੀ ਬਾਤ ਸੇ ਫਿਰ ਗਿਆ ਥੋੜਾ ਸਾ ਉਠਾ ਕਰਕੇ ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਰਖਦੀਆ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਵਹੀ ਅਪਨੀ ਚੌਥਾਈ ਲੂੰਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਮੈਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਥੱਪੜ ਸੇ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਲ ਦੀਆ ਵੁਹ ਰੋਤਾ ਪੀਟਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਕਈ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਮੁਝਸੇ ਮਿੱਤ੍ਰਤਾਂ ਕਰਕੇ ਏਕ ਦਿਨ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਗਡਾ ਹੈ ਸੋ ਮੁਝੇ ਸਭ ਦੇਖ ਪੜਤਾ ਹੈ ਮੈਨੇ ਉਸ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਵਿੱਦਯਾ ਹੈ ਮੈਂ ਭੀ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਸੀਖ ਸਕਤਾ ਹੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਹਿਜ ਹੈ ਵੁਹ ਏਕ ਅੰਜਨ ਕੀ ਜੁਗਤੀ ਹੈ ਉਸੇ ਬਨਾਕੇ ਜੋ ਕੋਈ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਲਗਾਵੇ ਤੋਂ ਜਿਤਨਾ ਧਨ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਗਡਾ ਹੈ ਸੋ ਦੇਖਨੇ ਲਗ ਪੜਤਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂ ਮੇਰੀ ਆਂਖੋ ਮੇਂਂ ਐਸਾ ਲਗਾ ਦੇਵੇਂ ਤੋ ਜੋ ਦਰਬ ਮੁਝੇ ਦੇਖ ਪੜੇ ਉਸਮੇ ਸੇ ਆਧਾ ਤੇਰਾ ਆ ਮੇਰਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਤੂ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਚਲ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਯਹਾਂ ਆਯਾ ਇਸ ਪਿੰਜਰੇ ਕੋ ਦੇਖ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋ ਕਰਕੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਜਿਹ ਪਿੰਜਰਾ