ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/187

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੮੬)

ਸਾਤਵੇਂ ਦਿਨ ਉਸ ਬਨ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਪਹੁੰਚੇ ਤੋ ਏਕ ਬਡੀ ਲੰਬੀ ਚੌੜੀ ਜਗਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਪੜੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਘਾਸ ਕਹਾਂ ਹੈ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਉਸਕੇ ਉਗਨੇ ਕਾ ਸਮਯ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਦੋ ਚਾਰ ਹੀ ਦਿਨ ਮੇਂ ਨਿਕਲੇਗੀ ਹਾਤਮ ਔਰ ਵੇ ਪਰੀਜ਼ਾ ਉਸ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਰਹੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਮੇਵੇ ਖਾਯਾ ਕਰਤੇ ਕਿ ਏਕ ਦਿਨ ਵੁਹ ਘਾਸ ਧਰਤੀ ਸੇ ਨਿਕਲੀ ਜਿਤਨੇ ਫੂਲ ਸੇ ਦੀਪਕ ਸਮਾਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋ ਗਏ ਔਰ ਸਾਰਾ ਬਨ ਸੁਗੰਧ ਸੇ ਮਹਿਕ ਗਿਆ ਸਭ ਭਾਂਤ ਕੇ ਜੀਵ ਉਸਕੇ ਆਸ ਪਾਸ ਇੱਕਠੇ ਹੋ ਘੇਰ ਕੇ ਖੜੇ ਹੂਏ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਯਹੀਂ ਰਹੋ ਮੈਂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਭਰੋਸੇ ਪਰ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਆਗੇ ਜੋ ਉਸਕੀ ਇੱਛਾ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਵੁਹ ਜਿੰਨੋਂ ਕੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕਾ ਦੀਆ ਹੂਆਂ ਮੁਹਰਾ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਰੱਖ ਉਸ ਘਾਸ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਦੋ ਤੀਨ ਉਸਕੇ ਪੱਤੇ ਔਰ ਕੋਈ ਪੱਤੀਆਂ ਫੂਲੋਂ ਕੀ ਲੇ ਕੁਸ਼ਲ ਸੇ ਫਿਰ ਆਯਾ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਦੇਖ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਰਹਿ ਗਏ ਕਿ ਯਿਹ ਐਸਾ ਅਦਭੁਤ ਮਾਨੁੱਖਯ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੇ ਸਮਾਨ ਹੋਰ ਕੋਈ ਦੇਖਾ ਸੁਨਾ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਉਸੀ ਭਾਂਤ ਉਸ ਬ੍ਰਿਧ ਮਾਨੁੱਖ ਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਦੀਆ ਵੁਹ ਉਸੀ ਦਿਸ਼ਾ ਮੇਂ ਪੜਾ ਥਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬੂਢੇ ਬਾਬਾ ਮੈਂ ਵੁਹ ਘਾਸ ਲੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਧੰਨਯ ਹੈਂ ਤੂੰ ਅਪਨੇ ਹੀ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਮਲ ਕਰ ਦੋ ਤੀਨ ਬੂੰਦੇਂ ਮੇਰੀ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਟਪਕਾ ਦੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਵੈਸੇ ਹੀ ਕੀਆ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਆਂਖੇਂ ਉਬਲ ਆਈ ਫਿਰ ਨੀਲੀ ਹੋ ਗਈਂ ਨਿਦਾਨ ਪਾਨੀ ਸੂਖ