(੧੯੨)
ਬਿਛੌਨਾ ਬਿਛਾ ਔਰ ਸਭਾ ਬਨੀ ਔਰ ਪਰੀਆਂ ਔਰ ਮਲਕਾ ਤਖ਼ਤ ਔਰ ਕੁਰਸੀਓ ਪਰ ਜਾ ਬੈਠੀ ਨਾਚ ਹੋਨੇ ਲਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਮਨ ਮੈਂ ਸੋਚਾ ਕਿ ਆਜ ਕਾ ਵਾਇਦਾ ਕੀਆ ਹੈ ਦੇਖੀਏ ਪੂਰਾ ਕਰਤੀ ਹੈ ਯਾ ਨਹੀਂ ਅਬ ਆਧੀ ਰਾਤ ਹੂਈ ਫਿਰ ਵੈਸੇ ਹੀ ਦਸਤਰਖ਼ਾਨ ਬਿਛਾ ਔਰ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤਕੇ ਖਾਨੇ ਚੁਣੇ ਗਏ ਮਲਿਕਾ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੋ ਖਾਣਾ ਉਸੀ ਪਰੀ ਕੇ ਹਾਥ ਦੇ ਭੇਜਾ ਜਬ ਵੁਹ ਲੇ ਕਰਕੇ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪਾਸ ਗਈ ਹਾਤਮ ਉਸਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂਨੇ ਕਹਾ ਥਾ ਕਿ ਕਲ ਸਭ ਹਾਲ ਕਹੂੰਗੀ ਔਰ ਨਾਮ ਬਤਾਊਂਗੀ ਤੁਝੇ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਆਜ ਅਪਨੀ ਬਾਤ ਪੂਰੀ ਕਰ ਕਿ ਮੈਂ ਕਈ ਦਿਨ ਕਾ ਭੂਖਾ ਹੂੰ ਖਾਣਾ ਖਾਊਂ ਉਸਨੇ ਜਾਕਰ ਯੇਹ ਬਤ ਮਲਿਕਾ ਸੇ ਕਹੀ ਮਲਿਕਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਾਕਰ ਉਸਕੋ ਕਹੁ ਕਿ ਜਬ ਤੂੰ ਮਲਿਕਾ ਕੇ ਪਾਸ ਆਵੇਂਗਾ ਤਬ ਯਿਹ ਭੇਦ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਪਹਿਲੇ ਖਾਣਾ ਖਾਹ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਚਲ ਹਾਤਮ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਣ ਖਾਣਾ ਖਾ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੀਆ ਵੁਹ ਗੋਤਾ ਮਾਰਕੇ ਉਸੀ ਜਗਹ ਜਾ ਖੜੀ ਹੂਈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜੋ ਆਂਖੇਂ ਬੰਦ ਕਰ ਉਸ ਤਾਲਾਬ ਮੇਂ ਗੋਤਾ ਮਾਰਾ ਧਰਤੀ ਪਰ ਉਸਕੇ ਪਾਵ ਲਗੇ ਆਂਖ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਨਾ ਵੁਹ ਬ੍ਰਿਖ ਹੈ ਨਾ ਵੇ ਪਰੀਆਂ ਏਕ ਬੜਾ ਜੰਗਲ ਹੈ ਸਹਿਸਾ ਮਾਰਤੇ ਔਰ ਉਸਾਸੇਂ ਭਰਕੇ ਸਿਰ ਪਰ ਧੂੜ ਡਾਲਨੇ ਲਗਾ ਨਿਦਾਨ ਐਸੇ ਹੀ ਸਾਤ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਏ ਤਬ ਪਰਮ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਖ਼ਵਾਜ ਖਿਜ਼ਰ ਕੋ ਆਗਯਾ ਦੀ ਕਿ ਤੁਮ ਉਸ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਜਾਓ ਜਹਾਂ ਹਾਤਮ ਸੜੀ
