ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/218

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੧੭)

ਜਾਦੂ ਕਰ ਗਿਆ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਪਰ ਭੀ ਇਸਮ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਫੂੰਕਾ ਤੋ ਪਹਿਲੇ ਵੁਹ ਉਬਲ ਫਿਰ ਲਾਲ ਹੋਕੇ ਹਰਾ ਹੋ ਨੀਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏਕ ਖਿਣ ਨਿਰਮਲ ਹੋ ਅਪਨੀ ਨਿਜ ਰੰਗਤ ਪਰ ਆ ਗਿਆ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਇਸ ਤਾਲਾਬ ਮੇਂ ਸੇ ਜਾਦੂ ਜਾਤਾ ਰਹਾ ਤਬ ਥੋੜਾ ਸਾ ਪਾਣੀ ਆਪ ਪੀਆ ਤਬ ਉਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਤੁਮ ਭੀ ਪੀਓ ਔਰ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰੋ ਜਿਸ ਮੇਂ ਜਾਦੂ ਕੀ ਕਰਮੀ ਇਸਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੇ ਤੁਮਾਰੇ ਸ਼ਰੀਰੋਂ ਸੇ ਨਿਕਲ ਜਾਏ ਉਸ ਸਭਨੋਂ ਨੇ ਉਸਕਾ ਕਹਿਨਾ ਕੀਆ ਔਰ ਸ਼ਰਧਾ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਹਮ ਆਪ ਕੇ ਸਾਥ ਹੈਂ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਔਰ ਕਮਲਾਕ ਸੇ ਲੜਨੇ ਕੋ ਹਮ ਤਿਆਰ ਹੈਂ ਯਿਹ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਕਰਕੇ ਆਗੇ ਬੜੇ ਔਰ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਜੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਭਾਗਾ ਥਾ ਤਬ ਕਮਲਾਕ ਕੀ ਡਿਉਢੀ ਪਰ ਆ ਖੜਾ ਹੂਆ ਦਵਾਰਪਾਲੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਬਡੀ ਦੁਰ ਦਸ਼ਾ ਸੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੋਂ ਸੇ ਦ੍ਵਾਰੇ ਪਰ ਖੜਾ ਹੈ ਕਮਲਾਕ ਨੇ ਉਸ ਕਉ ਭੀਤਰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਗਲੇ ਲਗਾਯਾ ਔਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੁਝ ਪਰ ਐਸੀ ਕਿਆ ਅਪਦਾ ਪੜੀ ਹੈ ਜੋ ਐਸੀ ਦਸ਼ਾ ਸੇ ਯਹਾਂ ਆਯਾ ਹੈਂ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਹਾੜ ਪਰ ਏਕ ਹਾਤਮ ਨਾਮੀ ਮਾਨੁਖ ਬਡਾ ਜਾਦੂਗਰ ਕਹੀਂ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਕਮਲਾਕ ਸੁਨ ਕਰ ਆਗ ਬਬੂਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਅਬੀ ਉਸਕੋ ਚੌਮੇਖਾ ਕਰਕੇ ਤੁਝੇ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਤੂੰ ਧੀਰਜ ਰਖ ਉਸਕੋ ਧੀਰਜ ਦੇ ਏਕ ਮੰਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹਾ