(੨੨੬)
ਮਹਾਂ ਪਾਪ ਹੈ ਇਸ ਲੀਏ ਯਿਹ ਬਾਤ ਭਲੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵੁਹ ਦੁਖ ਮੇਂ ਪੜੇ ਰਹੇਂ ਔਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਕਰੂੰ ਇਸ ਲੀਏ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮ ਮੁਝਕੋ ਪਰਸੰਨ ਹੋਕਰ ਬਿਦਾ ਕਰੋ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਖ੍ਵਾਰਿਜ ਮੇਂ ਜਾਕੇ ਉਸਕੀ ਚੌਥੀ ਬਾਤ ਪੂਰੀ ਕਰੂੰ ਯਿਹ ਸੁਨ ਮਲਿਕਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਝਕੋ ਕਹਾਂ ਛੋਡ ਜਾਵੋਗੇ ਜਬ ਤੋ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਕੇ ਜੀਤੇ ਉਸਕਾ ਭਰੋਸਾ ਥਾ ਅਬ ਕੈਸੇ ਨਿਰਬਾਹ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਝਕੋ ਯਮਨ ਕੋ ਭੇਜ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਵਹਾਂ ਕਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਹੈ ਵੁਹ ਤੁਝਕੋ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਸੁਖੀ ਰੱਖੇਗਾ ਤੁਝਕੋ ਕਿਸੀ ਕਲੇਸ਼ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਨ ਹੋਗੀ ਉਸਨੇ ਯਹ ਬਾਤ ਕਹਿਕੇ ਅਪਨੇ ਬਾਪ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖਾ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਜੋ ਮੈਂ ਜੀਤਾ ਰਹੂੰਗਾ ਤੋ ਯਿਹ ਕਾਮ ਕਰਕੇ ਆਪਕੇ ਚਰਨਾਂ ਸਮੀਪ ਆ ਪਹੁੰਚਤਾ ਨੂੰ ਯਹਾਂ ਮੈਨੇ ਮਲਿਕਾ ਜ਼ਰੀਪੋਸ਼ ਕੋ ਬਿਵਾਹ ਲੀਆ ਹੈ ਵੁਹ ਆਪਕੇ ਚਰਣਾਂ ਸਮੀਪ ਆਤੀ ਹੈ ਆਪ ਉਸ ਪਰ ਦਯਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਤੇ ਰਹੇਂ ਉਸ ਪਤ੍ਰ ਪਰ ਆਪਨੀ ਮੁਹਰ ਕਰਕੇ ਮਲਿਕਾ ਕੋ ਦੀਆ ਵੁਹ ਅਪਨੀ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਸਹਿਚਰੀ ਦਾਸੀਓਂ ਔਰ ਫ਼ੌਜ ਸਹਿਤ ਯਮਨ ਕੋ ਚਲੀ ਔਰ ਹਾਤਮ ਸ਼ਹਿਰ ਖ਼ਵਾਰਿਜ ਕੋ ਚਲਾ ਕੁਛ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਏਕ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚਾ ਵਹਾਂ ਜਾ ਕਰਕੇ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਨ ਹੈ ਜੋ ਕਹਾ ਕਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਬੋਲਨ ਵਾਲੇ ਕੋ ਸਦਾ ਸੁਖ ਹੈ ਉਨੋ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੇ ਕਹਿਤਾ ਹੋ ਪਰ ਏਕ ਬੂਢੇ ਨੇ ਯਹੀ ਬਾਤ ਜੋ ਤੁਮ ਕਹਿਤੇ ਹੈ ਲਿਖਕੇ ਅਪਨੇ ਦਰਵਾਜੇ ਪਰ ਲਗਾ ਦੀਆ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪੂਛਾ