ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/275

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੭੩)

ਤੋ ਕਿਆ ਠਿਕਾਨਾ ਸੀ ਹਾਤਮ ਲਾਲਚ ਮੇਂ ਆਇਕਰ ਇਹ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਕਿ ਇਨ ਮੇਂ ਸੇ ਦਸ ਬੀਸ ਉਠਾ ਲੂੰ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਉਨ ਦੇਵੋਂ ਕੀ ਸਿੱਖਯਾਂ ਕਾ ਸਿਮਰਣ ਆਯਾ ਤੋ ਰਹਿ ਕੇ ਡਰ ਗਯਾ ਉਸਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਬੈਠ ਰਹਾ ਕਿ ਇਸਕਾ ਪਾਣੀ ਦੂਧ ਔਰ ਸ਼ਹਿਤ ਕੇ ਮਾਨਿੰਦ ਹੈ ਪਿਆਸਾ ਤੋ ਥਾ ਜੋ ਭਰਕੇ ਪੀਆ ਉਸਸੇ ਭੀ ਸੁਖਸਾਂਦ ਨਾਲ ਉਤਰ ਕਰਕੇ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹਾ ਤੋ ਦੂਰ ਏਕ ਐਸਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇਖ ਪੜਾ ਮਨੋ ਸੋਨੇ ਕਾ ਤਖ਼ਤਾ ਪਵਨ ਸੇ ਚਮਕ ਰਹਾ ਹੈ ਉਸਦੀ ਹੀ ਤਰਫ਼ ਕੋ ਰਵਾਨਾ ਹੋਯਾ ਤੋ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਸੇਂ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਾ ਕਿ ਸੋਨੇ ਕਾ ਏਕ ਪਾਹਾੜ ਆਕਾਸ਼ ਸੇ ਲਗਾ ਚਮਕ ਰਹਯਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਉਸ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਵਹਾਂ ਏਕ ਸੋਨੇ ਕਾ ਬ੍ਰਿਖ ਫੂਲਾ ਫਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੀਨ ਦਿਨ ਉਸ ਪਹਾੜ ਪਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਫਿਰ ਏਕ ਘਡਾ ਮੈਦਾਨ ਦੇਖਾ ਜਿਸਕੀ ਸਭ ਧਰਤੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਫਿਰ ਉਸ ਸੇ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹ ਕਰ ਏਕ ਸੋਨੇ ਕਾ ਮਹਿਲ ਬਹੁਤ ਰਮਣੀਕ ਔਰ ਸੁੰਦਰ ਦੇਖ ਪੜਾ ਜਬ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਵਹਾਂ ਪਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁਲ੍ਹਾ ਪਾਯਾ ਜਬ ਉਸਕੇ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤੋ ਵਹਾਂ ਪਰ ਏਕ ਬਾਗ਼ ਪਰਮ ਮਨੋਹਰ ਫੂਲੋਂ ਫਲੋਂ ਸੇ ਹਰਾ ਭਰਾ ਦੇਖ ਉਸਮੇਂ ਸੋਨੇ ਕੇ ਹਜ਼ਾਰੋ ਬ੍ਰਿਖ ਚਮਕ ਰਹੇ ਥੇ ਉਨਕੇ ਜੜਾਊ ਪੱਤੇ ਚਮਕ ਰਹੇ ਥੇ ਹਾਤਮ ਉਨਕੋ ਦੇਖਕਰ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋਯਾ ਔਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਰਚਨਾ ਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਧੰਨਯ ਧੰਨਯ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਫਿਰ ਥੋੜਾ ਮੇਵਾ ਖਾਯਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਤਾਲਾਬ ਦੇਖ