ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/291

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੮੯)

ਕਿਆ ਹੋ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਮ ਮਨੁੱਖਯ ਅਰ ਮੈਂ ਪਸ਼ੂ ਮੈਂ ਜਾਨਤੀ ਹੂੰ ਤੂੰ ਅਪਨੀ ਜ਼ਾਤਿ ਕਾ ਪੱਖਯ ਕਰੇਗਾ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਤੂੰ ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਆ ਕਹਿਤੀ ਹੈ ਸਭ ਮਾਨੁੱਖਯ ਏਕ ਸੇ ਨਹੀਂ ਕਿਤਨੇ ਕੋਮਲ ਦਯਾਵਾਨ ਚਿਤ ਔਰ ਕਿਤਨੇ ਨਰਦਈ ਜੀਵ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈਂ ਅਬ ਤੁਮ ਕਹੋ ਕਿ ਤੇਰੇ ਬੱਚੇ ਔਰ ਨਰ ਕੋ ਕੌਣ ਔਰ ਕਿਸ ਤਰਫ਼ ਕੋ ਲੇ ਗਿਆ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਯਹਾਂ ਛੇ ਸਾਤ ਕੋਸ ਪਰ ਏਕ ਗਾਂਵ ਹੈ ਉਸਮੇਂ ਏਕ ਵਹੇਲੀਆ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਉਸ ਦੁਸ਼ਟ ਕਾ ਇਹੀ ਕਾਮ ਹੈਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੀ ਕਿ ਹਮਾਰੇ ਦੁਖ ਦੇਨੇ ਸੇ ਉਸਕੋ ਕਿਆ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਸੇ ਨਹੀਂ ਡਰਤਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੇ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਂਧੀ ਕੇ ਫਲ ਗਿਰਾਨੇ ਔਰ ਨਿਰਦਈ ਕੇ ਜੀਵੋਂ ਕੋ ਸਤਾਨੇ ਕਾ ਬਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਅਪਨੀ ਇਹੀ ਬ੍ਰਿਤੀ ਠਹਿਰਾਈ ਹੈ ਤੂੰ ਮੁਝੇ ਰਾਹ ਦਸ ਦੇ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਰ ਔਰ ਬੱਚੋਂ ਕੋ ਛੁਡਾ ਲਾਊਂ ਜੋ ਉਨਕੇ ਬਦਲੇ ਵੁਹ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਭੀ ਮਾਂਗੇਗਾ ਤੋ ਕੋਈ ਨਾਂਹ ਨਹੀਂ ਕਰੂੰਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਮਾਰਗ ਕਾ ਸੌਦਾ ਹੈ ਲੂੰਬੜੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਚਲੂੰ ਤੋ ਐਸਾ ਨ ਹੋ ਕਿ ਉਸ ਸੇ ਮਿਲਕੇ ਮੁਝੇ ਭੀ ਪਕੜ ਲੇ ਤੋ ਮੇਰੀ ਬੀ ਦਸ਼ਾ ਵੈਸੀ ਹੀ ਕਰੇ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਹਾਲ ਕੈਸਾ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਇਕ ਬੰਦਰੀਯਾ ਨੇ ਕਿਸੀ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਜਾਕਰ ਏਕ ਗੜ੍ਹੇ ਮੇਂ ਬੱਚੇ ਦੀਏ ਕਿ ਏਕ ਦਿਨ ਉਸ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਕੋਈ ਵਹੇਲੀਆ ਕਿਸੀ ਓਰ ਸੇ ਆ ਨਿਕਲਾ ਔਰ ਬੱਚੇ ਅਪਨੇ