(੩੨੭)
ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਰਖਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸਕੀ ਜੋੜੀ ਕਾ ਮੋਤੀ ਆਪ ਬਖ਼ਸ਼ੋ ਤੋ ਬਡੀ ਕਿਰਪਾ ਹੋ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸਕੀ ਜੋੜੀ ਕਾ ਮੋਤੀ ਕਹਾਂ ਸੇ ਮਿਲੇ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਸੁਨਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਹੀ ਕੇ ਪਾਸ ਹੈ ਸੋ ਦੀਜੀਏ ਔਰ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਸੁਫਲ ਹੋਜਾਇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਪੂਰੀ ਕਰੇ ਤੋ ਮੋਤੀ ਕੇ ਸਾਥ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਭੀ ਤੁਝਕੋ ਦੂੰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਿਰ ਨੀਚਾ ਕਰ ਲੀਆ ਇਕ ਖਿਣ ਮੇਂ ਸਿਰ ਉਠਾਕੇ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੋਤੀ ਮੁਝਕੋ ਚਾਹੀਏ ਬੇਟੀ ਆਪ ਜਿਸਕੋ ਚਾਹੋ ਉਸਕੋ ਦੋ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਬ ਤੂੰ ਮੋਤੀ ਕੇ ਉਪਜਨੇ ਕਾ ਹਾਲ ਬਤਾਵੇਂਗਾ ਤੋ ਮੈਂ ਮੋਤੀ ਔਰ ਬੇਟੀ ਤੁਝ ਕੋ ਦੂੰਗਾ ਤੂੰ ਜਿਸੇ ਚਾਹੇ ਉਸਕੋ ਦੇਨਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਇਹ ਬਾਤ ਸੁਣਕਰ ਬਿਨਤੀ ਕੀ ਕਿ ਆਪ ਮਿਹਰਆਵਰ ਕੋ ਬੁਲਾ ਲੀਜੀਏ, ਉਸਨੇ ਉਸੇ ਬੁਲਵਾ ਗਲੇ ਲਗਾ ਏਕ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਉਸਕੋ ਭੀ ਬਿਠਾਯਾ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਮੋਤੀ ਕੇ ਉਪਜਨੇ ਕਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਕਹਿਨਾ ਪ੍ਰਾਰੰਭ ਕੀਆ ਔਰ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੈਮਾਨੀ ਸਿਰ ਨੀਚਾ ਕਰਕੇ ਸੁਨਨੇ ਲਗਾ ਨਿਦਾਨ ਜੋ ਕੁਛ ਉਸ ਪੰਖੀ ਸੇ ਸੁਨਾ ਥਾ ਆਦਿ ਸੇ ਅੰਤ ਤਕ ਕਹਿ ਸੁਣਾਯਾ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਹਮ ਕੋ ਸਰਾਹਿ ਕਰ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਯਾ ਔਰ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਜਾਕਰ ਮੋਤੀ ਕੋ ਲੇ ਆਯਾ ਔਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਕੋ ਦੁਲਹਨ ਬਣਾਵੇਂ ਔਰ ਬਿਵਾਹ ਕੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰੇਂ ਹਾਤਮ ਉਸ ਮੋਤੀ ਕੋ ਦੇਖਕਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਯਾ ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਸੇ ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ ਜੜਾਊ