ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/333

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੩੧)

ਖੇਮ ਸੇ ਆਨ ਪਹੁਚਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਵੈਸਾ ਹੀ ਪਰਦਾ ਕਰ ਭੀਤਰ ਬੁਲਾ ਲੀਆ ਔਰ ਸੋਨੇ ਕੀ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬਿਠਾਯਾ ਹਾਕਮ ਕੁਛ ਨਾ ਬੋਲਾ ਬੈਠਤੇ ਹੀ ਉਸ ਮੋਤੀ ਕੋ ਬਟੂਏ ਸੇ ਨਿਕਾਲ ਕਰ ਸਭ ਕੋ ਦਿਖਾ ਦੀਆ ਫਿਰ ਉਸਮੇਂ ਰਖ ਲੀਆ ਪੀਛੇ ਸਭ ਹਾਲ ਬਰਨਨ ਕੀਆ ਫਿਰ ਨਿਕਾਲ ਕਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਕੋ ਦੇ ਦੀਆ ਵੁਹ ਉਸਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁਈ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਹਸ ਕੀ ਬੜੀ ਬਡਾਈ ਕੀ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਉਸ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋਕਰ ਸਰਾਇ ਮੇਂ ਗਿਆ ਔਰ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਔਰ ਅਪਨਾ ਸਭ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਕਹਿ ਸੁਣਾਯਾ ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਹਾਥ ਅਪਣੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਲੇਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਲੇ ਅਬ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਪਿਆਰੀ ਕੇ ਮਿਲਾਪ ਕਾ ਦਿਨ ਆ ਪਹੁਚਾ ਏਕ ਬਾਤ ਬਾਕੀ ਔਰ ਹੈ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਉਸਕੋ ਭੀ ਪੂਰੀ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਸਹਿਸਾ ਉਸਕੇ ਪੈਰੋਂ ਪਰ ਗਿਰ ਪੜਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਠਾਕੇ ਉਸਕੋ ਗਲੇ ਸੇ ਲਗਾਯਾ ਦੋਨੋਂ ਸਾਤ ਦਿਨ ਤਕ ਏਕ ਸਾਥ ਰਹੇ ਜਬ ਹਾਤਮ ਕੇ ਬਦਨ ਕੀ ਮਾਂਦਗੀ ਸਭ ਕੀ ਸਭ ਜਾਤੀ ਰਹੀ ਤਬ ਆਠਵੇਂ ਦਿਨ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਕਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਰ ਆਯਾ ਚੋਬਦਾਰੋਂ ਨੇ ਜਾਕਰ ਕਹਾ ਉਸਨੇ ਵੈਸੇ ਹੀ ਬੁਲਾਕੇ ਜੜਾਊ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬੈਠਾਯਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਸਾਤਵੀਂ ਬਾਤ ਵਰਨਨ ਕੀਜੀਏ ਤਬ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਬੋਲੀ ਕਿ ਹਮਾਮ ਬਾਦ ਗਰਦ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਓ ਕਿਉਂਕਿ ਹਮਾਮ ਕੇ ਫਿਰਨੇ ਸੇ