(੩੪੯)
ਕਿਤਨੇ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਥਾ ਜੋ ਵੁਹ ਆਯਾ ਹੈ ਹਮ ਉਸਕੀ ਆਗਯਾ ਕੇ ਬਿਨਾਂ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਵੁਹ ਉਸੀ ਖਿਣ ਮੇਂ ਸਭ ਸੱਤਯਾਨਾਸ ਕਰਦੇਗਾ ਯਿਹ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਉਸਕੋ ਬੁਲਵਾ ਲੇਵੇਂ ਵੁਹ ਜੋ ਕਹੇਗਾ ਸੋ ਹਮ ਕਰੇਂਗੇ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਅਬ ਤਕ ਵੁਹ ਕਹਾਂ ਥਾ ਆਜ ਕੈਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਅੱਛਾ ਬੁਲਾਓ ਹਾਤਮ ਤੋ ਵਹਾਂ ਕਨਾਤ ਕੇ ਪੀਛੇ ਲਗ ਹੀ ਰਹਾ ਥਾ ਬੁਲਾਤੇ ਹੀ ਸਾਮਨੇ ਆ ਖੜਾ ਹੂਆ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਆਤਾ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਤੁਝਕੋ ਕਬੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਾ ਔਰ ਅਬ ਤੂ ਕਹਾਂ ਸੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਸੱਚ ਬਤਾ ਤੂ ਕੌਨ ਹੈ ਔਰ ਕਿਸ ਲੀਏ ਹਮਾਰੀ ਆਗਿਆ ਨਵਿਰਤੀ ਕੋ ਬਕਾਕੇ ਸੱਤਿਆਨਾਸ ਕੀਆ ਚਾਹਤਾ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾਕਿ ਜਬ ਤਕ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਨਾ ਥਾ ਤਬ ਤਕ ਇਨੋਂ ਨੇ ਤੇਰਾ ਕਹਿਨਾ ਮਾਨਾ ਅਬ ਮੈਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਕਾ ਮਾਲਿਕ ਆਯਾ ਹੂੰ ਔਰ ਯਹਾਂ ਕਾ ਸਭ ਕਾਮ ਕਾਜ ਮੇਰੇ ਅਧੀਨ ਹੈ ਜੋ ਹਮਾਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਕੀ ਰੀਤਿ ਹੈ ਜੋ ਉਸਕੋ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਉਸਕੋ ਬੇਟੀ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਉਸਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਵੁਹ ਕੋਨਸੀ ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇੱਕ ਮੋਹਰਾ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਹੈ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਇਸਕੋ ਘਸਾ ਕੇ ਪਿਲਾਤਾ ਹੂੰ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਇਹ ਚਾਲ ਹੈ ਤੋ ਲਿਆ ਘਸਾ ਕੇ ਪੀ ਲੂੰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਵੁਹ ਮੋਹਰਾ ਜੋ ਰੀਛ ਕੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਦੀਆ ਥਾ ਅਪਨੀ ਜੇਬ ਸੇ ਨਿਕਾਲ ਥੋੜੇ ਸੇ ਪਾਣੀ ਮੇਂ ਰਗੜ ਉਸਕੋ ਦੀਆ ਵੁਹ ਨਾ ਜਾਨਤਾ ਥਾ ਕਿ ਇਸਕਾ ਪੀਨਾ ਮੇਰੇ ਲੀਏ ਬਿਖ ਹੈ ਮਾਰੇ