ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/359

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੫੭

ਅਸ਼ਟਧਾਤ ਕੇ ਟੁਕੜੇ ਔਰ ਬੰਬੂਲ ਕੇ ਕਾਂਟੋਂ ਕੀ ਬਾਧਾ ਬਿਨ ਔਰ ਕੁਛ ਖਟਕਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਔਰ ਜੋ ਸੌਦਾਗਰ ਵਹਾਂ ਪਰ ਉਤਰੇ ਥੇ ਸੋ ਇਸ ਬਾਤਕੋ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਯੇਹ ਬਿਚਰਤੇ ਕਿ ਅਬ ਇਸੀ ਰਾਹ ਸੇ ਚਲੀਏ ਦੂਸਰੇ ਰਾਹ ਮੇਂ ਕਿਉਂ ਕਰ ਜਾਈਏ ਕਿ ਇਹ ਰਸਤਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ ਕੁਛ ਖਟਕਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਜੋ ਸੌਦਾਗਰ ਆਯਾ ਜਾਯਾ ਕਰੇਂਗੇ ਤੋ ਯਿਹ ਸ਼ਹਿਰ ਭੀ ਵਸ ਜਾਏਗਾ ਨਿਦਾਨ ਲੱਦ ਪੱਥ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਇਹ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋ ਪਹੁਚਾ ਕਿ ਏਕ ਮੁਸਾਫਿਰ ਕੇ ਕਹਿਨੇ ਸੇ ਵੁਹ ਸੌਦਾਗਰ ਜਿਸ ਰਾਹ ਮੇਂ ਅਸ਼ਟਧਾਤ ਕੇ ਟੁਕੜੇ ਔਰ ਬੰਬੂਲ ਕਾ ਜੰਗਲ ਥਾ ਉਸੀ ਰਾਹ ਮੇਂ ਚਲੇ ਗਏ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਿ ਦੀਆ ਕਿ ਹਰਕਾਰੇ ਉਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਜਾਵੇਂ ਔਰ ਰਸਤੇ ਕਾ ਹਾਲ ਠੀਕ ਠੀਕ ਦਰਿਆਫ਼ਤ ਕਰ ਆਵੇਂ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਬਟੋਹੀ ਤੂਨੇ ਬਿਦੇਸ਼ ਕੇ ਬਹੁਤਸੇ ਦੁਖ ਸਹੇ ਹੈਂ ਕੁਛ ਦਿਨ ਯਹਾਂ ਹਮਾਰੇ ਪਾਸ ਰਹਿਕਰ ਆਰਾਮ ਕਰੋ ਫਿਰ ਜਿਧਰ ਜੀ ਚਾਹੇ ਵਹਾਂ ਚਲ ਜਾਨਾ ਪਰ ਉਸਕਾ ਮਨੋਰਥ ਇਹ ਥਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੂ ਸੱਚਾ ਹੈ ਤੋ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਤੋ ਸੂਲੀ ਦੇਵਾਂਗਾ ਇਸ ਬਿਚਾਰ ਸੇ ਉਸਕੋ ਕੁਛ ਦਿਨ ਠਹਿਰਾਯਾ ਔਰ ਨਹੀਂ ਉਸਕੀ ਚੌਕਸੀ ਕੇ ਲੀਏ ਕੁਛ ਲੋਕ ਕਰ ਦੀਏ ਕਿ ਏਹ ਜਾਏ ਨਹੀਂ ਵੁਹ ਲੋਗ ਜੋ ਰਾਹ ਕੋ ਦਰਿਆਫਤ ਕਰਨੇ ਗਏ ਥੇ ਸੌਦਾਗਰੋਂ ਕੇ ਪੀਛੇ ਪੀਛੇ ਉਨਕੇ ਉਤਰਨੇ ਕਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਪਾਤੇ ਗਏ ਜਬ ਸੌਦਾਗਰ ਛਿਪਕਲੀਓਂ ਕੇ ਜੰਗਲ ਸੇ ਖਿਮ ਕੁਸ਼ਲ ਸੇ ਨਿਕਲ ਗਏ ਤਬ ਵੁਹ ਆਦਮੀ ਫਿਰੇ ਔਰ