ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/362

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੬੦)

ਤੂੰ ਉਧਰ ਕੋ ਮਤ ਜਾਹ ਪਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਨ ਮਾਨਾ ਤਬ ਦੋ ਮਾਨੁੱਖਯ ਸਾਥ ਕਰ ਦੀਏ ਕਿ ਇਸਕੋ ਸ਼ਹਿਰ ਕਤਾਨ ਕੀ ਰਾਹ ਪਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦੋ ਹਾਤਮ ਬਿਦਾ ਹੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਕਤਾਨ ਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਕਈ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਏਕ ਜਗਹ ਪਹੁੰਚਾ ਉਨ ਮਾਨਖੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਹਮਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕਾ ਰਾਜ ਹੋ ਚੁਕਾ ਯਹਾਂ ਸੇ ਕਤਾਨ ਸ਼ਹਿਰ ਕਾ ਰਾਜ ਹੈ ਅਬ ਹਮਕੋ ਬਿਦਾ ਕਰੋ ਹਾਤਮ ਉਨਕੋ ਬਿਦਾ ਕਰ ਆਗੇ ਕੋ ਬੜ੍ਹਾ ਜਬ ਸਮੀਪ ਪਹੁੰਚਾ ਤਬ ਵਹਾਂ ਕੇ ਲੋਗ ਉਸਕੋ ਦੇਖਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਅਰੇ ਬਟੋਹੀ ਤੂੰ ਕਿਸ ਰਾਹ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦਹਿਨੀ ਓਰ ਕੀ ਰਾਹ ਸੇ ਯੱਦਿਪ ਉਸ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਬਲਾਏਂ ਥੀਂ ਪਰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਅਪਨੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਦੂਰ ਕਰੀਂ ਔਰ ਮਾਰਗ ਸੁਗਮ ਹੋ ਗਿਆ ਮੈਂ ਕੁਸ਼ਲ ਸੇ ਯਹਾਂ ਤਕ ਆ ਪਹੁਚਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਸਭ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੂਏ ਹਾਤਮ ਸ਼ਹਿਰ ਕਤਾਨ ਮੇਂ ਜਾਇਕੇ ਏਕ ਸਰਾਇ ਮੈਂ ਉਤਰਾ ਏਕ ਦਿਨ ਦੋ ਮੋਤੀ ਔਰ ਦੋ ਮਾਣਿਕ ਬਹੁਤ ਬੜੇ ਦਾਮੋਂ ਕੇ ਜੈਸੇ ਕਿ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਨਾ ਥੇ ਵੇ ਡਬੀਆ ਮੇਂ ਰੱਖ ਪਾਦਸ਼ਾਹੀ ਡੇਉਢੀ ਪਰ ਗਿਆ ਚੋਬਦਾਰੋਂ ਨੇ ਅਪਨੇ ਸਰਦਾਰ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇੱਕ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਕਿਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਇਹ ਬਾਤ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਨਿਵੇਦਨ ਕਰੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਪੂਛ ਕਰ ਆਓ ਕਿ ਤੁਮ ਕਹਾਂ ਸੇ ਆਏ ਔਰ ਤੁਮਾਰਾ ਨਾਮ ਕਿਆ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾਕਿ ਮੈਂ ਸੌਦਾਗਰ ਹੂੰ ਮੇਰਾ ਆਨਾ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਸੇ ਹੂਆ ਹੈ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਦਰਸ਼ਨ