ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/365

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੬੩)

ਚਾਹਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਝਕੋ ਚਾਹੀਏ ਸੰਕੋਚ ਛੋਡ ਕਰ ਮੁਝਸੇ ਮਾਂਗ ਲੇ ਮੈਂ ਨਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰੂੰਗਾ ਬਿਨ ਬਿਚਾਰੇ ਤੁਮੇਂ ਦੂੰਗਾ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਆਪਕੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਸਭ ਕੁਛ ਹੈ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਦੇਸ਼ਾਂਟਨ ਕਰਨੇ ਵਾਲੋਂ ਕੋ ਸੰਸਾਰ ਕੇ ਬਡੇ ਚਮਤਕਾਰ ਕੀ ਕਿਆ ਅਪੇਖਯਾ ਹੈ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਯਿਹ ਕੌਨ ਬਾਤ ਹੈ ਮੇਰਾ ਜੋ ਰਾਜ ਹੈ ਸੋ ਸਭ ਤੇਰਾ ਰਾਜਯ ਹੈ ਜੋ ਚਾਹੇਂ ਸੋ ਕਰ ਬਿਨ ਪੂਛੇ ਜੋ ਕੁਛ ਕਿਸੀ ਕੋ ਦੀਆ ਚਾਹੇਂ ਸੋ ਦੇ ਡਾਲ ਕਾਮ ਜੋ ਚਾਹੇ ਉਸੀ ਨੌਕਰ ਸੇ ਲੇ ਅਬ ਤੇਰੀ ਆਗਯਾ ਕੋਈ ਭੰਗ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਆਪ ਸਦਾ ਚਿਰ ਜੀਵ ਰਹੇਂ ਔਰ ਆਪਕ ਰਾਜ ਬਨਾ ਰਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੇ ਸਭ ਅਭਿਲਾਖ ਪੂਰਨ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹੈਂ ਏਕ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਸੋ ਬਨਾ ਰਹੇਗਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਐਸਾ ਕਿਆ ਕਾਮ ਹੈ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੇ ਤੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਭੀ ਤੁਝਕੋ ਦੇ ਦੂੰ ਦੇਸਕੋ ਤੋ ਕਿਆ ਵਸਤੁ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਬਿਨਤੀ ਕਰੀ ਕਿ ਉਨ ਕੋ ਤੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਬਹਿਨ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ ਇਹ ਕਾਂਖਯਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਵੁਹ ਔਰ ਹੀ ਬਾਤ ਹੈ ਇਸ ਸੇ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ ਕਿ ਜੋ ਆਪ ਨਾ ਮਾਨੋ ਤੋ ਲੋਗੋਂ ਮੇਂ ਕਹਿਕੇ ਲੱਜਿਤ ਹੂੰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਬਡੀ ਸੁਸੀਲਤਾ ਔਰ ਕਿਰਪਾ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੇਰੀ ਪਿਛਲੀ ਪ੍ਰੀਤ ਕਾ ਭਾਰ ਮੁਝ ਪਰ ਬਹੁਤ ਹੈ ਜੋ ਪਾਦਸ਼ਾਹਤ ਭੀ ਮਾਂਗੋ ਤੋ ਤੁਮਕੋ ਦੇ ਦੂੰਗਾ ਬੇਗ਼ਮ ਹੋ ਮਾਂਗ ਜੋ ਚਾਹੇਂ ਸੋਈ ਲੇਲੇ ਸਭ ਤੇਰਾ ਹੈ ਮਾਲ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਬਿਨਤੀ