ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/369

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੬੭)

ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਅਗੇਰੇ ਬੜ੍ਹੇ ਸਾਤਵੇਂ ਦਿਨ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁਚੇ ਹਾਤਮ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਾੜ ਕੇ ਤਲੇ ਏਕ ਬੜਾ ਲਸ਼ਕਰ ਪੜਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਇਹ ਫ਼ੌਜ ਕਿਸਕੀ ਹੈ ਸਾਥੀਓਂ ਨੇ ਕਹਾਕਿ ਹਮਾਮਬਾਦਗਰਦ ਕੇਦੀਵਾਨ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਉਸ ਲਸ਼ਕਰ ਮੇਂ ਗਿਆ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥੀਓਂ ਨੇ ਜੋ ਭਾਈਬੰਧੁ ਵਹਾਂ ਥੇ ਆਪਸਮੇਂ ਮਿਲਕਰ ਪੂਛਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਤੁਮਾਰਾ ਆਨਾ ਕੈਸੇ ਹੂਆ ਹੈ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਯਮਨ ਕੇ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲੇ ਮਾਨੁੱਖਯ ਕੇ ਸਾਥ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਭੇਜਾ ਹੈ ਔਰ ਰੁੱਖ ਭੀ ਇਸੀ ਕੇ ਲੀਏ ਲਿਖ ਦੀਆ ਹੈ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਾਮਾਨ ਅਰਕ ਕੇ ਖੇਮੇ ਮੇਂ ਜਾਕਰ ਸਾਹਿਬ ਸਲਾਮ ਕਰ ਰੁੱਕੇ ਕੋ ਦੀਆ ਵੁਹ ਉਠਕੇ ਮਿਲਾ ਉਸ ਰੁੱਕੇ ਕੋ ਸਿਰ ਪਰ ਰੱਖ ਆਂਖੋਂ ਪਰ ਲਗਾ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਪੜਾ ਉਸਮੇਂ ਲਿਖਾ ਥਾ ਕਿ ਇਸ ਯਮਨ ਕੇ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲੇ ਕੋ ਹਮਨੇ ਬਚਨ ਦੀਆ ਥਾ ਇਸਲੀਏ ਭੇਜਾ ਹੈ ਜੋ ਤੂੰ ਇਸਕੋ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਉਲਟਾ ਭੇਜ ਤੋ ਹਮ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਂਗੇ ਔਰ ਜੇਕਰ ਇਹ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਨਾ ਮਾਨੇ ਤੋ ਹਮਾਮ ਮੇਂ ਮਾਨੇ ਦੇਨਾ ਪਰ ਅਪਨੇ ਵਸ ਭਰ ਫੇਰਨੇ ਮੇਂ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ ਕਰਨਾ ਵੁਹ ਪੜ੍ਹਤੇ ਸਾਰ ਹੀ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਭੀ ਬੜੀ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟਾ ਸੇ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬਿਠਾ ਕਰ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਸੇ ਭੋਜਨ ਕਰਾਯਾ ਫਿਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਲਿਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕਈ ਦਿਨ ਤਕ ਸਮਝਾਯਾ ਪਰ ਪੱਥਰ ਕੋ ਜੋਕ ਨਹੀਂ ਲਗੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਯੇਹ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਇਹ ਬਾਤ ਮਨ ਸੇ ਦੂਰ ਕਰੋ ਜਬ ਮੈਨੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕਾ