ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/381

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੭੯)

ਕੀਆ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਭੀ ਵਹਾਂ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋਯਾ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਬਹੁਤਸਾ ਮਾਲ ਔਰ ਰਸਤੇ ਕਾ ਖ਼ਰਚ ਦੇਕਰ ਬਡੀ ਸਿਸ਼ਟਾਚਾਰੀ ਸੋ ਹਾਤਮ ਕੋ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਹਾਤਮ ਕਈ ਮਹੀਨਿਓਂ ਕੇ ਪੀਛੇ ਬਡੇ ਠਾਟ ਸੇ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਮੇਂ ਦਾਖਲ ਜਾ ਹੋਯਾ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਉਸਕੋ ਪਹਿਚਾਨ ਕਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਸੇ ਜਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਜਵਾਨ ਜੋ ਹਮਾਮ ਬਾਦਗਰਦ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲੇਨੇ ਕੋ ਗਿਆਥਾ ਸੋ ਵੁਹ ਅਬ ਆਨ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਚੋਬਦਾਰੋਂ ਕੋ ਭੇਜਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਤਰਫ਼ ਸੇ ਸਲਾਮ ਜਾ ਕਰ ਕਹੋ ਕਿ ਜੇਕਰ ਆਪ ਕੋ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ ਨਾ ਹੋ ਤੋ ਝੱਟ ਪੱਟ ਚਲੇ ਆਓ ਹਾਤਮ ਸੁਣਕਰ ਉਸਕੇ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਗਿਆ ਨਿਦਾਨ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਏਕ ਜੜਾਊ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਬਿਠਾਯਾ ਔਰ ਸਮਾਚਾਰ ਪੂਛਾ ਉਸਨੇ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਵਰਨਨ ਕੀਆ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਸੁਨਤੇ ਸਾਰ ਹੀ ਠੰਢੀ ਹੋ ਗਈ ਔਰ ਹੀਰਾ ਭੀ ਨਿਕਾਲ ਕਰਕੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਦਿਖਾ ਦੀਆ ਤਬ ਤੋ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਸਿਰ ਨੀਚਾ ਕਰ ਲੀਆ ਮਾਰੇ ਲੱਜਾ ਕੇ ਪਸੀਨੇ ਹੋਕਰ ਰਹਿ ਗਈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਅਪਨੇ ਸਾਰੇ ਬਚਨ ਪੂਰੇ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੂੰ ਅਬ ਤੂੰ ਭੀ ਅਪਨਾ ਬਚਨ ਪੂਰਾ ਕਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਨੇ ਧੀਰਜ ਕਹਾ ਕਿ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੂੰ ਤੂੰ ਜਿਸਕੋ ਚਾਹੇਂ ਉਸੀ ਕੋ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇ ਚਾਹੇ ਤੂੰ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਰੱਖ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਤੂਨੇ ਮੁਝਕੋ ਕਹਾ ਥਾ ਸੋ ਮੈਨੇ ਕੀਆ ਔਰ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਝਕੋ ਕਹੂੰ ਸੋ ਤੂੰ ਭੀ ਕਰ ਸਚ ਤੋ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ ਮੈਨੇ