ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/54

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੫੩)

ਘਰ ਬਿਗਾੜ ਇਸਕੇ ਸਿਮਰਣ ਮੇਂ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਵੁਹ ਬਿਗੜਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰੰਤੂ ਉਸਕੀ ਪਰੀਖਿਆ ਕੇ ਲੀਏ ਕੁਛ ਕੁਛ ਕਲੇਸ਼ ਦੇਤਾ ਹੈ ਜੋ ਵੁਹ ਉਸ ਕਲੇਸ਼ ਸੇ ਬਾਦ ਔਰ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਰਹਿਤਾ ਤੋ ਪਰਿਸ਼੍ਮ ਕੇ ਸਮੁੰਦ੍ ਸੇ ਸੁਖ ਕਾ ਮੋਤੀ ਲੇ ਨਿਕਲਾ ਐਸੇ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਕੋ ਧੀਰਜ ਦੇਤਾ ਥਾ ਔਰ ਅਜਗਰ ਮਹਾਤਮਾ ਕੀ ਅਪਦਾ ਕੋ ਧਯਾਨ ਮੇਂ ਲਾਤਾ ਥਾ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਬਡਾ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰਾ ਭੀ ਦੁਖ ਕਟੇਗਾ ਇਸੀ ਬਿਚਾਰ ਮੇਂ ਤੀਨ ਦਿਨ ਤਕ ਉਸਕੇ ਪੇਟ ਮੇਂ ਰਹਾ ਔਰ ਇਧਰ ਉਧਰ ਕਹੀਂ ਰਸਤਾ ਤੋ ਨਹੀਂ ਪਾਯਾ ਪਰ ਉਸ ਅਜਗਰ ਕਾ ਬਿਖ ਉਸ ਕੋਨਾ ਬਯਾਪਾ ਉਸਕਾ ਯਿਹ ਕਾਰਣ ਥਾ ਕਿ ਚਲਨੇ ਕੇ ਸਮਯ ਉਸਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ ਪਗੜੀ ਮੇਂ ਜੋ ਮੋਹਰਾ ਬਾਂਧ ਦੀਆ ਥਾ ਉਸਕਾ ਯਿਹ ਗੁਣ ਥਾ ਕਿ ਜਿਸਕੇ ਪਾਸ ਰਹੇ ਵੁਹ ਆਗ ਮੇਂ ਨ ਜਲੇ ਨ ਪਾਨੀ ਮੇਂ ਡੂਬੇ ਨ ਬਿਖ ਉਸਕੋ ਬਿਯਾਪੇ ਇਸੀ ਸੇ ਵੁਹ ਜੀਤਾ ਰਹਾ ਔਰ ਉਸਕਾ ਬਿਖ ਉਸੇ ਨ ਬਿਆਪੇ ਤੀਨ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਵੁਹ ਅਜਗਰ ਘਬਰਾਯਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮੈਨੇ ਕਿਆ ਖਾਯਾ ਜੋ ਪਚਤਾ ਨਹੀਂ ਔਰ ਪੇਟ ਮੇਂ ਦੌੜਾ ਫਿਰਤਾ ਹੈ ਨਿਦਾਨ ਵੁਹ ਅਪਨੇ ਪੇਟ ਕੇ ਦੁਖ ਸੇ ਘਬਰਾਯਾ ਥਾ ਔਰ ਹਾਤਮ ਉਸ ਕੇ ਪੇਟ ਮੇਂ ਚੈਨ ਨ ਲੇਤਾ ਔਰ ਦੌੜਾ ਫਿਰਤਾ ਆਂਦੋ੍ਂ ਕੋ ਅਪਨੇ ਪੈਰੋਂ ਸੇ ਲਪੇਟ ਕੇ ਦੌੜਾਤਾ ਨਿਦਾਨ ਉਸਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਯਿਹ ਖਾਨਾ ਸਭ ਦਿਨ ਕਾ ਖਾਇਆ ਪੀਆ ਨਿਕਲੇਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਜੀ ਮੇਂ ਸਮਝ ਕਰ ਉਗਲ ਦੀਆ ਤਬ ਹਾਤਮ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕਰ