ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/71

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੭੦)

ਆਗੇ ਬੜਾ ਸਾਮਨੇ ਸੇ ਏਕ ਦੀਵਾਰ ਐਸੀ ਦੀਖ ਪੜੀ ਕਿ ਜੋ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਕਾ ਪੱਥਰ ਅਪਨੇ ਪਗੜੀ ਥਾਂਭ ਕਰ ਦੇਖੇ ਤੋ ਭੀ ਉਸਕੀ ਪੁਸ਼ਤੇ ਤਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ ਔਰ ਅਨੁਮਾਨ ਕਾ ਪੰਖੀ ਉਸਕੇ ਪ੍ਲਯ ਪਰਯੰਤ ਉਸਕੇ ਅੰਤ ਤਕ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇ ਯਿਹ ਆਗੇ ਬੜਾ ਔਰ ਦੀਵਾਰ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਕਰਕੇ ਜੋ ਦੇਖਾ ਤੋ ਏਕ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਦੇਖ ਪੜਾ ਯਿਹ ਭੀਤਰ ਗਿਯਾ ਵਹਾਂ ਏਕ ਬਾਤੀ ਦੇਖੀ ਜਬ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਦੇਵ ਦੌੜੇ ਔਰ ਚਾਹੇਂ ਕਿ ਉਸਕੋ ਟੁਕ ਵਕ ਕਰਕੇ ਖਾਜਾਵੇਂ ਇਸ ਬੀਚ ਉਨਮੇਂ ਸੇ ਏਕ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਮਿੱਤੋ੍ ਯਿਹ ਮਨੁੱਖਯ ਹੈ ਇਸਕੋ ਤੁਮ ਨਾ ਮਾਰੋ ਇਸਕਾ ਮਾਸ ਬਹੁਤ ਸਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋਤਾ ਹੈ ਤੁਮ ਇਸੇ ਖਾ ਡਾਲੋਗੇ ਔਰ ਸਮਾਚਾਰ ਰਾਜਾ ਪਹੁਚੇਗਾ ਤੋ ਤੁਮ ਸਭਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲੇਗਾ ਇਸਤੇ ਯਿਹ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਇਸਕੋ ਯਹਾਂ ਨਾ ਛੋਡੇ ਰਾਜਾ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਚਲੇ ਉਨੌਂਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮਾਰਾ ਵੈਰੀ ਐਸਾ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਰਾਜਾ ਸੇ ਜਾਕਰ ਕਹੇਗਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਯਿਹ ਕਿਆ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਆਪਸ ਮੇਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਵੈਰੀ ਹੈਂ ਯਹ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਸਮਰਣ ਕਰੋ ਉਚਿਤ ਯਹੀ ਹੈ ਕਿ ਤਮ ਸਬ ਇਸ ਸੇ ਹਾਥ ਉਠਾਓ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਡਰੇ ਔਰ ਉਸਕੋ ਛੋਡ ਅਪਨੇ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਜਗਹ ਸੇ ਪਾਂਵ ਬਢਾ ਕਰ ਏਕ ਓਰ ਕਾ ਮਾਰਗ ਲਿਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਉਸੇ ਏਕ ਗਾਂਵ ਦੇਖ ਪੜਾ ਉਸਨੇ ਜਾਨਾ ਕ ਇਸਮੇਂ ਮਨੁੱਖ ਬਸਤੇ ਹੋਂਗੇ ਯਿਹ ਸਮਝਕਰ ਆਗੇ ਗਯਾ ਤੋਬਹੁਤਸੇ ਦੇਵੋਂ ਨੇ ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ਼ ਸੇ ਉਸੇ ਘੇਰ ਲੀਆ ਔਰ