(੭੪)
ਨੇ ਉਨਕੋ ਬੁਲਵਾ ਕਰਕੇ ਉੱਤਮ ਬਸਤ੍ ਦੇ ਪਰਸੰਨ ਕਰ ਕਹਾ ਔਰ ਕੁਛ ਰਾਹ ਖ਼ਰਚ ਦੇਕਰ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਏਕ ਕਾਮ ਔਰ ਹੈ ਜੀ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਮਾਨੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਗਯਾ ਕੀਜੀਏ ਮੈਂ ਤਨ ਮਨ ਸੇ ਕਰੂੰਗਾ ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਕੀ ਬੀਮਾਰ ਹੈ ਉਸਕੋ ਦੇਖਕਰ ਕੁਛ ਉਸਕਾ ਉਪਾਉ ਕਰੋਗੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗੁਣ ਮਾਨੂੰਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹਾਤਮ ਉਠ ਖੜਾ ਹੁਆ ਰਾਜਾ ਅਪਨੇ ਸਾਥ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਲੇਗਿਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਲੜਕੀ ਕੋ ਜਬ ਦੇਖਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਦੁਬਲੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਔਰ ਰੰਗ ਭੀ ਪੀਲਾ ਪੜ ਗਿਆ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਥੋੜਾ ਸ਼ਰਬਤ ਬਨਾ ਲਾਓ ਜਬ ਸ਼ਰਬਤ ਆਯਾ ਤੋ ਉਸ ਮੋਹਰੇਕੋ ਉਸਮੇਂ ਘਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਕੋ ਪਿਲਾ ਦੀਆ ਏਕ ਖਿਣ ਬੀਤੇ ਦਸਤ ਆਨੇ ਲਗੇ ਸਬ ਦਿਨ ਇਸੀ ਤਰਹ ਬੀਤਾ ਸਾਂਝ ਸਮਯ ਕਈ ਬੇਰ ਬਮਨ ਹੁਆ ਔਰ ਮੂਰਛਾ ਆਗਈ ਰਾਜਾ ਡਰ ਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਦਸ਼ਾ ਹੁਈ ਹੈ ਕਿ ਐਸਾ ਨਾ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਮਰ ਜਾਇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਐਸੇ ਹੀ ਬੀਤੀ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੋਤੇ ਹੀ ਉਸਕੋ ਭੁਖ ਲਗੀ ਖਾਨਾ ਮਾਂਗਾ ਕੁਛਕ ਖਾਨਾ ਖਾਯਾ ਪੰਦਰਹ ਦਿਨ ਮਹਿ ਸਭ ਰੋਗ ਜਾਤਾ ਰਹਾ ਮੁਖ ਚਮਕਨੇ ਲਗਾ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਆਪ ਕੀ ਬੇਟੀ ਅੱਛੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਮੁਝੇਬਿਦਾ ਕਰੋ ਤੋ ਅਪਨੇ ਕਾਮ ਕੇ ਲੀਏ ਜਾਉਂਗਾ ਰਾਜਾ