ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/80

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੭੯)

ਰਹੇ ਸਹੇ ਭੀ ਚੇਤ ਥੀਂ ਅਚੇਤ ਹੋ ਗਏ ਜਬ ਚੇਤ ਹੂਏ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਹਲੂਕਾ ਮਰਾ ਪੜਾ ਹੈ ਔਰ ਉਸਕੇ ਪੇਟ ਕੀ ਗੰਦਲਾਈ ਸੇ ਸਾਰਾ ਜੰਗਲ ਭਰਿਗਿਆ ਨੀਲੇ ਪਾਣੀ ਕੀ ਨਦੀ ਵਹਿਤੀ ਹੈ ਤਬ ਰਈਸ ਔਰ ਉਸਕਾ ਬੇਟਾ ਪਰਜਾ ਸਮੇਤ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪੈਰੋਂ ਪਰ ਗਿਰ ਕਰਕੇ ਪੂਛਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਤੁਮ ਉਸ ਸੇ ਕੈਸੇ ਬਚੇ ਔਰ ਵੁਹ ਕੈਸੇ ਮਾਰਾ ਗਿਆ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਹਲੂਕਾ ਥਾ ਵੁਹ ਕਿਸੀ ਨੇ ਨ ਮਾਰਾ ਜਾਤਾ ਪਰੰਤੁ ਯਹੀ ਉਪਾਵ ਥਾ ਕਿ ਆਪਹੀ ਕੋ ਦੇਖੇ ਕਿਸੀ ਔਰ ਕੋ ਨਾ ਦੇਖੇ ਤਬ ਕ੍ਰੋਧ ਸੇ ਇਤਨੀ ਸਾਂਸ ਖੈਂਚੀ ਕਿ ਪੇਟ ਫੂਲ ਕੇ ਫੂਟ ਗਿਆ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਯੋਗ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਧਨ ਰਤਨ ਸਭਨੇ ਲਾ ਕਰਕੇ ਆਗੇ ਰਖਾ ਔਰ ਹਾਥ ਜੋੜਕਰ ਬਿਨਤੀ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸਕੋ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੋ ਹਮਾਰਾ ਸੰਤੋਖ ਹੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਏਹ ਕਾਮ ਧਨ ਰਤਨਕੇ ਲਾਲਚ ਪੀਛੇ ਨਹੀਂ ਕੀਆ ਮੈਂ ਤੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਹੇਤ ਐਸੇ ਕਾਮ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਔਰ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਐਸੇ ਹੀ ਕਾਮੋਂ ਪਰ ਸਨੱਧ ਰਹਿਤਾ ਹੂੰ ਫਿਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਆਪਕਾ ਨਾਮ ਔਰ ਆਨਾ ਇਸ ਤਰਫ ਕੈਸੇ ਹੂਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਜ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਹ ਮੈਨੇ ਜੋ ਸੁਨਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜੰਗਲ ਸੇ ਏਕ ਐਸਾ ਸ਼ਬਦ ਆਤਾ ਕਿ ਐਨੇ ਵੁਹ ਕਾਮ ਨ ਕੀਆ ਜੋ ਕਿ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਕਾਮ ਆਤਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਨਿਸਚਯ ਕਰਨੇ ਕੋ ਅਪਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਨਿਕਲਾ ਔਰ ਯਹਾਂ ਤਕ ਆ ਪਹੁਚਾ ਹੂੰ ਅਬ ਚਲਾ