ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/91

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੯੦)

ਨੌਕਰ ਚਾਕਰ ਮਹਿਲ ਸੇ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋ ਚੰਗੀ ਤਰਹ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕੀਆ ਪਹਿਰ ਰਾਤ ਗਈ ਵੁਹ ਲੜਕੀ ਬਾਵਲੀ ਕੀ ਨਿਆਈਂ ਕੂਦਨੇ ਲਗੀ ਔਰ ਬੁਰੀ ਬੁਰੀ ਬਾਤੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਕੀ ਓਰ ਦੇਖਕਰ ਬੋਲੀ ਕਿ ਤੁਝਕੋ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰਾਣੋਂ ਕਾ ਡਰ ਨਹੀੱ ਜੋ ਬਿਨ ਜਾਨ ਪਹਿਚਾਨ ਯਹਾਂ ਤਕ ਚਲਾ ਆਯਾ ਭਲਾ ਅਬ ਜੋ ਆਏ ਪਹੁਚਾ ਹੈ ਤੋ ਹਮਾਰੀ ਤੀਨ ਬਾਤੋਂ ਕਾ ਉੱਤਰ ਦੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਣਸੀ ਬਾਤੇਂ ਹੈਂ ਉਸ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਬਾਤ ਮੇਰੀ ਯਿਹ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਣ ਬੂੰਦ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਾਣ ਧਾਰੀ ਹੋ ਕਰਕੇ ਉਪਜਤਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸੋਚ ਕਰਕੇ ਉਸ ਕਾ ਉੱਤਰ ਦੀਆ ਕਿ ਵੁਹ ਭੇਦ ਕੇ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਕੀ ਬੂੰਦ ਅਰਥਾਤ ਗਰਬ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਾਣ ਧਾਰੀ ਹੋਤਾ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾਕਿ ਦੂਸਰੀ ਬਾਤ ਭੀ ਝਟ ਪਟ ਕਹਿਦੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾਕਿ ਵੁਹ ਕੌਣਸਾ ਫਲ ਹੈ ਜੋ ਸਭ ਫਲੋਂ ਸੇ ਮੀਠਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਬੇਟਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਸਭ ਫਲੋਂ ਸੇ ਅਧਿਕ ਮਧੁਰ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਤੀਸਰੀ ਬਾਤ ਪੂਛੀ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਣ ਵਸਤੁ ਹੈ ਜੋ ਸਬ ਕਿਸੀ ਕੋ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤੀ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕਹਾ ਕਿ ਬੀਬੀ ਵੁਹ ਮੌਤ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੀ ਕੋ ਨਹੀਂ ਛੋਡਤੀ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨੇ ਨੇਤ੍ਰ ਨੀਚੇ ਕਰ ਲਏ ਔਰ ਕਾਂਪਨੇ ਲਗੀ ਔਰ ਕੁਰਸੀ ਪਰ ਸੇ ਗਿਰ ਕਰ ਅਚੇਤ ਹੋ ਗਈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਕਾਲਾ ਸਾਂਪ ਬੜਾ ਭਿਆਨਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਪੜਾ ਔਰ ਫਨ ਫਨਾਕਰ ਹਾਤਮ ਕੀ ਓਰ ਲਪਕਾ ਵੁਹ ਜੀ ਮੇਂ