(੯੨)
ਕਰਕੇ ਹਾਤਮ ਸੇ ਪੂਛਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤਮ ਕੈਸੇ ਜੀਤੇ ਬਚੇ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਪਹਿਰ ਰਾਤ ਗਈ ਤਬ ਆਪ ਕੀ ਲੜਕੀ ਬਾਵਲੀ ਹੋ ਗਈ ਔਰ ਵਾਹੀ ਤਬਾਹੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਔਰ ਮੂੰਹ ਸੇ ਫੇਨ ਨਿਕਾਲ ਮੇਰੀ ਓਰ ਦੌੜੀ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਤੂ ਇਤਨਾ ਬਲ ਕਹਾਂ ਸੇ ਲਾਯਾ ਜੋ ਮੇਰੀ ਹਵੇਲੀ ਮੇਂ ਆਯਾ ਹੈ ਤੂ ਮੇਰੀ ਬਾਤੋਂ ਕਾ ਉਤਰ ਦੇ ਨਿਦਾਨ ਉਸਨੇ ਤੀਨ ਬਾਤੇਂ ਕਹੀਂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਮੈਨੇ ਉਨ ਤੀਨੋਂ ਕਾ ਉਤਰ ਦੀਆ ਉਸਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਥਰਥਰਾਈ ਔਰ ਕੁਰਸੀ ਸੇ ਨੀਚੇ ਗਿਰ ਕਰ ਅਚੇਤ ਹੋ ਗਈ ਫਿਰ ਏਕ ਸਾਂਪ ਉਸਕੀ ਬਗਲ ਸੇ ਨਿਕਲ ਕਰ ਮੁਝ ਪਰ ਲਪਕਾ ਮੈਨੇ ਉਸੇ ਮਾਰ ਉਸੀ ਅੰਗਨਾਈ ਮੇਂ ਗਾਡ ਦੀਆ ਵਿਸ੍ਵਾਸ ਨਾ ਹੋ ਤੋ ਦੇਖ ਲੋ ਫਿਰ ਉਸ ਲੜਕੀ ਕੋ ਚੇਤ ਹੂਆ ਔਰ ਲਾਜ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਭੇਦ ਥਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਏਕ ਜਿੰਨ ਇਸ ਲੜਕੀ ਪਰ ਆਸ਼ਕ ਥਾ ਵੁਹ ਸਾਂਪ ਬਨ ਕਰ ਬਿਦੇਸੀਓ ਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲਤਾ ਥਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾਸੇ ਯਿਹ ਬਿਆਧ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਸੇ ਟਲੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਲੜਕੀ ਮੈਨੇ ਤੁਮਕੋ ਦੀ ਔਰ ਯਹੀ ਮੇਰਾ ਬਚਨ ਥਾ ਤੁਮੇਂ ਭੀ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾਕਿ ਯਿਹ ਸ਼ਰਤ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਜਗਹ ਚਾਹੂ ਵਹਾਂ ਲੇ ਜਾਊਂ ਕੋਈ ਮੁਝੇ ਨਾ ਰੋਕੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਜਹਾਂ ਤੇਰਾ ਜੀ ਚਾਹੇ ਵਹਾਂ ਲੇ ਜਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਭੀ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਮਾਨਾ ਫਿਰ ਉਸੀ ਘੜੀ ਉਸਕੇ
