ਮਾਦਪੁਰੀ: ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਦੱਸ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ ਲੋਕ ਸਾਹਿਤ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵਿਚ ਰਮਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਅੰਤਰ ਆਤਮਾ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ਼ ਜੋੜੀ ਰੱਖਿਆ ਹੈ।
ਸੁਸ਼ੀਲ: ਅਜ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਹੋ ਰਹੇ ਕਾਰਜ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਖਿਆਲ ਹੈ?
ਮਾਦਪੁਰੀ: ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿਚ ਲੋਕਧਾਰਾ ਬਾਰੇ ਹੋ ਰਹੇ ਖੋਜ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ- ਉਂਜ ਵੇਖਣ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈ ਕਿ ਖੋਜਾਰਥੀ ਕੀਤੇ ਕਰਾਏ ਕੰਮ ਦੀ ਭਾਲ਼ 'ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸਵਰਗ 'ਚ ਨਹੀਂ ਜਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਸੁਸ਼ੀਲ: ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦਾ ਮਿਆਰ ਕੀ ਹੈ?
ਮਾਦਪੁਰੀ: ਇਹ ਸਵਾਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਥੋਂ ਪੁੱਛਣਾ ਸੀ। ਖੇਤਰੀ ਕਾਰਜ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ਾ ਇਸ ਦਾ ਸਹੀ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਖੋਜ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਧੀਆਂ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ- ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਦੰਡ ਆਪਣੇ ਤੇ ਨਵੇਕਲੇ ਹਨ।
ਸੁਸ਼ੀਲ: ਇਸ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਨੇਪਰੇ ਚਾੜ੍ਹਨ ਲਈ ਸਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਯੋਗਦਾਨ?
ਮਾਦਪੁਰੀ: ਪਿਆਰਿਓ! ਜੁਗਾੜੀ ਬੰਦੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਜਾਂ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਪਾਸੋਂ ਮਾਇਕ ਸਹਾਇਤਾ, ਵਜ਼ੀਫੇ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀਆਂ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੇਂਡੂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਭਲਾ ਕੌਣ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ- ਅਜੇ ਤਕ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਜਾਂ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾ ਵਲੋਂ ਇਕ ਧੇਲੇ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅਗਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਕੱਲੇ ਕਾਰੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਬਲਬੂਤੇ ਤੇ ਕਾਰਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਉਂਜ ਕਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵਲੋਂ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਥਾਪੜਾ ਜਰੂਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਥ ਲਾਂਬੜਾ ਨੇ ਤ੍ਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਭਾਟੀਆ ਪੁਰਸਕਾਰ (1995), ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਪੰਜਾਬ ਨੇ "ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਲੇਖਕ ਪੁਰਸਕਾਰ, (1995) ਪ੍ਰੋ: ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ ਨੇ "ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਤਿਆਰਥੀ ਪੁਰਸਕਾਰ", ਲਿਖਾਰੀ ਸਭਾ ਰਾਮਪੁਰ ਨੇ "ਸੁਰਜੀਤ ਰਾਮਪੁਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ", ਪੰਜਾਬੀ ਅਕਾਡਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ, ਨੇ "ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਧਾਲੀਵਾਲ ਪੁਰਸਕਾਰ" ਅਤੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਟਰੇਰੀ ਟਰੱਸਟ ਕਨੇਡਾ ਵਲੋਂ "ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਮਨਜੀਤ ਯਾਦਗਾਰੀ ਐਵਾਰਡ (2010)" ਦੇ ਕੇ ਮੇਰੀ ਹੌਸਲਾ ਅਫਜ਼ਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਦੇਸ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਾਠਕ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸ੍ਰੋਤ ਹਨ।
165/ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੇ ਗੀਤ
