ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/132

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

੧੨ਖਹਫੀਮਤਭੁਪਿਲਾਕੇ ਬਾਪੀਦੇ ਟਾਕਰੇਘਲਿਆ ਇਸਬਹਾਦਰਨੈਹਾਖੀ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿਚ ਅਜੇਹਾਨੇਮਾ ਰਿਆਕਮਝੇ ਤੇ ਲੋਹੇ ਦਾ ਤਵਾ ਚੀਰਰੇ ਸਿਰ ਨੂੰਜ਼ਖਐਕਰਰਰੀਆ,ਤੇ ਹਾਥੀ ਨੈਪਿਛੇ ਮੁੜਕੇ ਆਪਹੀਲ ਸ਼ਕਰਦੀਆਨਲਕੀਤੀ । ਇਸੇ ਸਮੇਂ ਸਾਰੇ ਜਿਨੂੰ ਡੇਗਫਹਾਈਈਂਸੀ ਫੈਰਪੁਣਛੁਣ ਜਾਦਅ - ਪਾਸਨਾਕਰਨ ਹੁਣ ਆਹੀਸੋਕਿਏਸਦਕੀਥ ਹੈ? ਕੇਰਬਰ, ਮਿਹਨਤ ਮਜੂਰੀ,ਮਾਪੇ, ਦੀਆਂ ਛੜੇਭਗ ਪੋਸਤਪੀਓ, ਮਮਤਝੇ ਰਹੋ, ਬਲ ਬੁਧ ਖੋ - ਕਰੋ ਤੇ ਝੋਕਖਾਓ ਮਸਤਹਾਈਟਾਕਰਾਤੀਚੂਰ,ਪਰ ਛਾਵੇਂ ਕੋਡਰਕ ਉੱਡੇ ਡੋਮੱਖੀ ਦੇ ਦੁਲੱਤਿਆੜੇ ਹੱਲੜ੍ਹ ਈਮਚਾਓ ਜਿਥੇਹੇਵੰਢਦੰਗਲਾਂਮਨਮੜੀਆਧਰਮਚਵਾਉਂਦੇਹਨਕੁਹੀਉਰ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ਡੈਮ ਕਮਨਾਇਆਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਦੇਖੋ ਗੁਰੂਜੀ ਨੇ ਚਲਾਣੇ ਦੇ ਸਮੇਆਗਿਆਕੀਤੀਲੀ ਬੇਪਛੰਗਰੂਰੈ ਸ਼ਾਹਬਜੀਉਗੁਰੂਜਾਦਨਾ,ਐਸ ਗਲ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾ ਹੋਵੇ ਉਸਦਾ ਉਭਰਜੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਬਜੀਚੋਂ -ਜੋਦੇਖੋ . ਗੁਰੂਗ੍ਰੰਥਸਾਹਬਜੀਕੀ ਆਗਿਆਦੇਦੇ ਹਨ' ਭਾਰ ਮਾਛੁਲੀ ਸੁਰਾਪਾਨਜੋਜੋ ਯੋਖਾਹਿ ਤੀਬਰਤਨੇਮਕੀਏ ਤੇ ਸਭੈਰਸਾਤਲਜਾਹਿ ਅਰਥਾਤਭੇਗ ਅਜ਼ਰਾਬ ਆਦਿਕਜੋਰਖਦੇੜੇ ਮੱਛੀ ਛਲਣੀਰ ਜੈਪੁਰਖਦੇ ਹਨ,ਉਦੇ ਵਰਤਨੇਮਤੇ ਤੀਰਥ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਸਾਰੇਸ਼ਭਕਰਮਉਧਗਤੀਫੁਲੱਥੇ ਨਾਸਹੋ ਅਧੋਗਤੀਰ - Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org