________________
੧੨੯ (ਹਮਨਿੰਦਕਦਡਹੰਸਤਾਸਬਿਬੇਕ (9ਲਾਗੀਲਚਰੈਲਸੀ ਭਾਟਸੁਧਾਧ ਏਕ ਸਕਪੂਜੈਸ਼ਕੂਕੋ ਸ਼ਕਤੀ ਪੀਵੈਮਦ : * ਤੁਲੋਰੋਂ ਸ਼ਕਤੀਹੀਮੀਕਿਉਅਦ ਦੀ . -੦੧
ਵੀਵੈਪਸ਼ਨਦਾਉਤਰ ਸਿੰਘਸ਼ਾਹਬਜੀਨੈਵੀਵੇਂ ਵਰਤਕੁਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਉ ਮਹਾਰਾਜਜੀਇਹ ਸ਼ੈਆ ਬੀਰਬਜੋਆਪਨੇਆ,ਕੀ ਆਪਨੂੰ ਇਸਦਕੁਝਹੋਰਬੀ ਹਾਲ ਮਲੂਮ ਹੈ : ਤਰਦੇਕਿਨਹੀਜੀਸਿੰਘਸਾਹਬਜੀਆਖਣਗੇ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨਬਹਾਦਰਸ਼ਾਹਦੀਕਰੀਵੇਚਇਹੋਗਚਲਿਆ, ਤੇਇਹੀਆਪਦਾ ਤੇਤੋ ਸ਼ੇਰ,ਹਾਥੀ ਤੇ ਖੋਤੇਦਾ ਪਾੜਿਆ ਗਿਆ,ਉਸਵੇਲੇ ਇਕਅਬਦੁਲਰਹਮਾਨ ਖੇ ਮਨਸਬਦਾਰ ਨੇ ਜੋ ਕਰੀਬੀਸੀਇਸਦਾਏਹਉਤਰਦੇ ਦੋ: «ਪੀਏਜੋਜਗਤਮੈਅੰਤਹੋਇਖਰਾਬ ਕਬਰੈਜਉ ਪਰਗਿਰੈ ਬਿਤਾਬ। ਕ: ਵ ਹੋਵੈ ਅਵਹੁਤ ਆਪੱਕੇ ਲਗਾਵੈ ਭੂਤ, " ਹਮਾਨੰਕ ਹੈ ਨਬਜੈ ਢੋਲ ਛਾਣੈ ਸੇ। ਕਾਹੂਕੈਪਰਤਪਦਿਕਾਹੂਅਰਤ ਆਏ, ਭੁਜ਼ਕੋਰਨੈਸੁਭਾਉ ਡਰੈਨਾਹਿ ਭਾਂਵੈ ਸੇ। ਅਸਨੇਹਤਰੀਨਿਆਕਰਦੇ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਸੂਚ ਨਹਿਡਾਰਦੇ &ਚੰਨ,ਇਸਤੋਂ ਇਹਸ਼ੀਕਿਓ ਸ਼ ਵਾਸ਼ੂਗਰ ਰ ਸ਼ਾਰੂਸਰਬ ਲਲਜ਼ਪੂਜਦਾਰੇ,ਜ ਤੇ ਕੁਰੀ ਸ਼ਗ੪ਤੁਸੀ ਝੋਰੋ ਜ਼ਬਾਨੋਕੈਲਕੀਰ ਕਿਉਦੈਪ) ਪੀਂਦਾ ਤੇਜ਼ੋਜਗਤ ਵਿਚ ਬਿਅੰਤਹੁੰਦਾਖਰਥ ੴਣਦਾ ਹਏ ਝੌਤੇਧਰਤੀਉਹੈਝਪਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਾਕਮਾਨੋਆਪਰਦਾਫੂਵਾਲੰਦਾ ਹੈ ਹਮਾਰਦਾਹੈਕਿਫੋਰਉਹਦੀਨਵਜਪਵੇ-੬ਕਿਸੇਦੇ ਓ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੇਸ਼ਨਲਦਾਹੈ (ਐਡੀਡਾਕੀਆਵਿਚਉਧਲੇਵੰਦ ਤਾਹਣਤਰਦ ਤੇ ਧਮਕਾਡਰਦਾ ਈ। Digitized by Paniah Digital Library -www.panjabdigilib.org
