ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/22

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

੧੪ਹਰਹਨੇਵੇ ਤਾਂਇਸਐਗਜ਼ੀਬਦੇ ਸੂਰਜਦੇ ਚਾੜਿਆਂ ਅਣਗਏ,ਪਰ ਇਹ ਅਜਾਈਂ ਮੋਤਮੂਲਕਾਰਦਸ਼ਰਾਬ ਨਿਰਭੈ ਹੋ ਕੇ ਵਧੀ। ਭਾਣੈ ਸਰਕਾਰ ਸੰਪਤਭੇਡਾਰ ਡੈ ਨਾਲਬਾਨਣੂ ਬੇਨੇਹ ਠੇਕੇ ਆਬਕਾਰੀਦੇ ਦੋਨੋਦੇਨ ਮੰਹਗੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨਮਸੁਲ ਇਕੁਟਧਿਆਹਿਜੇਹੜੀ ਸ਼ਕਾਂਬ ਅਗੇ ਦੋ ਆਨੇ ਬੇਤੁਲਮਿਲਦੀ ਉਹ ਸਭੂ ਇਕਰਹੀ ਹੈ । ਪਰ ਅਸ਼ਕੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ੀਦੀ ਸਮਝਦੇ : ਨਾਂਮਟਦੇ ਆਸ਼ਮਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲਉਲਫਜਾਤਾ ) ਮੂੰਹਗੀਤੇ ਔਰਦ ਭਰੀਹੈਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਤਿਆਗ ਨਾ ਕੀਤਾ 1 ਸੰਗੇ ਮੰਹਗੀ ਚੀਜ ਨੂੰ ਉਤਮ ਤੇ ਵਧੀਆ ਸਮਝਿਆ। ਗੀਤ ਲੋਕ ਤਾਂ ਗਹਣਾ ਕਪੜ , ਜੋ ਕੁੜਪਾਸਹੋਇਆਚਰਣਪਾਕੇ ਲਗੇ ਕਲੇਜਾ ਲੂਹਣ)ਤੇਸਾਹੂਕਾਰਲੋਕਹਨੂੰਵਾਡਿਆਈਜਾਂਣਕੇ ਲਗੇ ਧਨਫੂਦ । ਇਕ ਏਕਰਦੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਜਸ਼ਨ ਵਿਚ ਸੈਕੜੇਪੇ ਸ਼ਰਾਬੁਸਿਰ ਪੀੜ ਤੇਰੇ ਸੁਧੀਦੀਖਾ ਡਰਖਰਚ ਉਠਣ ਲਗੇ। ਇਸਵੇਲੇ ਕੋਈਹੀਦੇਸ਼ਮੁਲਖਰਾਜਖਾਲੀੜੇ ਉਜ਼ਬੇਸ਼ਕੌਰਦੇ ਘੁੰਗਰੂ ਛਣਕਦੇ ਹੋਣ) ਕੋਈ, ਕੌਮਆਜੇਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਗੁੜਜੀ ਪਰਗਟ ਸ਼ਰਾਬੁਕੌਰਦੇ ਡੇਰੇਨਾਰੀ ਹੋਣ ਏਜੇ ਪ੍ਰਬਲ ਰਡੀਨੇਏਸਦੀ ਦਿਗਬੇਜਤੁਸਧਕੀਤੀਹੈਬਸ ਕੋਈਆਕੀਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਮਝੋ ਕਿਬਰਾਬਖਾਨ ਬਹਾਦਰ ਦੀਈਨਮਨਗਏ ਹਨ। ਭਾਂਵੇ ਕਈਮਸ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org