ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/54

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

੪ਵਦਦਾ। ਜੇਨੀਅੜਾਂਨੇ ਇਸਨੂੰਚੁਕੇ ਖਾਂਧਾਸੀ,ਓਹ ਏਕਾਅਧੀਦੀਜਵੈਣ ਨਹੀ ਲੈਦਿੰਦੇ ਕੋਈ ਇਸ ਵੇਲੇ ' ਏਨੀਹਾਇਤਾਹੀਕਰਣਜੋਗ ਕਿਵੇਚਾਰੇਤਕੜੀ ਪੁਗਦੇਣ ) ਕਨਤੜਫੜਕੇ ਉਠੇ,ਢੇਰ ਹਥਾਂ ਨਾਲਟਦੇ ਹਾਇਕਰਦੇ ਢੇਹਦੇ ਡਿਗਦੇਮਰਿਤ ਕੇ ਘਰਪਚੇ। ਕਰਮਾਦੀਸਫ਼ੀਤੀਆਂਤੇ ਬੱਚੇਅ- 3 ਗੇ ਇਸਦੇ ਹੱਸੜੋਹੋਇਸਨਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੂੰ ਕਦੀਖਿਡੇਮੰਬੇਬੁਲਾਇਆ,ਨਾਹੀਏ ਨੇਕੋਈਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਆਕੇ ਪੈਗਏ ਤੱਲਗੇ ਹਾਇਕ ਕਰਨ। ਅੰਤ ਨੂੰ ਉਸੇ ਵਹੁਟੀਨੇਜ਼ਸਨੂੰਨੈਖਾਕਸ਼ਾਹ ਕਦੋਂ ਕੋਈ ਪੁਛਿਆਅਜ ਕੀ ਹੈ: ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸੌਦਬੀਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਬੋਲੇ ਅਜ ਕਾਰਦਾਰੀਦਮੇਲਾਖਾਪਰੀਆ, ਮੋਢੇਰ ਪੀਡ ਨਾਲ ਜਾਨਚਲੀ ਹੈ। | ਦੇਖੋ,ਏਹ ਉੱਚੇਡੂਬਾਜ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਚੇਤੂ ਖਾਨੇ ਵਿਚ ਸੈਂਕੜੇ ਰੁਪੈਊਏ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਡਦੇ ਸਨ, ਰੇਤੇ ਨੌਕਰ ਚਾਕਰਸਦੇਖੜੇਬਰਕੇਬੜੇ – ਸਨ।ਕਦੇ ਕੁਸ਼ਾਮਤੀਹਰਵੇਲੇਹੁਡਿਆਈਦੇ ਛਪਵਢਾਉਦੇਸਪਾਣੀ ਦੀਥੀਲਹੂਲਦੇ ਸਨ ਹੁਣ ਕੋਈਡਡੂਆ ਉਜਵਲ ਅੱਖ ਭਰਕੇਨਤਕਦੇ। ਉਸੇਸਡੀ ਕੁੜੀਖਿਆਰਨਮੀਨੇਟੱਕਰ ਕੀਤੀ, ਸਾਰੀ ਸਿਰਾਏ ਬੈਠੀਚਹੀ ਉਕਰਦਾ ਪਿਟਦਿਆਂ ਦਿਨ ਚੜਿਆ_ਕੋਈਭਾ ਦੀਡਰ Digitized by Panjab Digital Library www.paniabdigilib.org